The Zitting Cisticola is a rather small warbler (10cm). During our visit to the Algarve (Portugal) I actually saw quite a few. But man, they were hard to shoot. Restless, and mostly skulking in the undergrowth. Of course, it was fall as well, so no need for them to start singing from a perch. On one of the last days, I found one that was willing to play along. It actually spent minutes sitting on top of the same perch, looking around. As it turned out I could approach it well, fully out in the open. Even passers-by, that stopped to see what I was shooting, didn’t scare the bird away. Maybe proof to the theory that sometimes one finds an individual that has hardly any fear for us two-legged creatures… 😉

De Graszanger is een nogal klein zangertje (10cm). Tijdens ons bezoek aan de Algarve (Portugal) zag ik er behoorlijk wat. Maar man, wat waren ze lastig te fotograferen. Onrustig, en meestentijds zich verstoppend in de lage begroeiing. Natuurlijk, het was najaar en in die zin weinig reden voor de vogeltjes om vanaf een zangpost te gaan zitten zingen. Op één van de laatste dagen, trof ik er eentje die wel even mee wilde doen. Hij bleef zelfs minutenlang bovenop hetzelfde takje zitten, druk om zich heen kijkend. Ik bleek ‘m behoorlijk dicht te kunnen benaderen, gewoon door het open veld. Zelfs voorbijgangers, die bleven staan om te kijken wat ik aan het fotograferen was, joegen hem geen schrik aan. Misschien het bewijs voor de theorie dat je soms een exemplaar vindt dat nauwelijks angst voor ons tweebenigen lijkt te hebben…. 😉