Lyrics from ‘A Forest’ from the album ‘Seventeen Seconds’ – The Cure, 1980

 

In deze tijd van het jaar komt het fotograferen altijd een beetje tot stilstand. De meeste vogels houden zich stil en het licht is het grootste deel van de dag sowieso (te) hard. Zeker op zonnige dagen is er dus weinig te doen. Tenzij je een donker bos opzoekt. Daar wil het namelijk nog wel eens lukken. Na weken van nattigheid, brak er zowaar een soort van zomer aan deze week. De temperaturen schoten omhoog, en de zon scheen volop. Om toch even buiten te zijn, besloot ik te gaan kijken bij een sperwernest waarvan de jongen inmiddels wat rond het nest scharrelden. Moeder zit dan meestal nog wel ergens in de buurt op wacht. Het blijft me keer op keer verbazen hoe je een tijdje tussen de bomen kan staan en er voor je gevoel niks zit en niks gebeurt. Op wat kriebelende beestjes na dan. En dan, terwijl je dacht toch echt goed om je heen te hebben gekeken, valt je blik opeens op het vrouwtje sperwer. Huh? Zat ze daar nou al de hele tijd, of is ze geruisloos aan komen vliegen terwijl je net even even de andere kant op keek of probeerde een steekbeestje van je been te vegen? Maar ze zit er toch echt, rustig de omgeving in zich opnemend. Met zo’n stilzittend model kun je vervolgens rustig wat experimenteren: tegenlicht, over- en onderbelichten en werken met lage sluitertijden gaat dan ook nog goed. Je maakt de plaatjes die je al tig keer hebt gemaakt, maar de lol is er niet minder om. Fijn wanneer onderwerpen een beetje ‘betrouwbaar’ zijn. Zouden meer vogels moeten doen.

 

At this time of year, photography always comes to a bit of a standstill. Most birds keep quiet, and the light is generally (too) harsh for most of the day. Especially on sunny days, there’s not much to do. Unless you seek out a dark forest. As that can sometimes work out well. After weeks of rainy weather, a sort of summer finally arrived this week. Temperatures soared, and the sun was shining brightly. To still get outside a bit, I decided to check out a sparrowhawk nest where the young ones were by now hopping around the nest. The mother usually stays nearby, on watch. It never ceases to amaze me how you can stand among the trees for a while, feeling like there’s nothing there and nothing happening. Except for some crawling insects, that is. And then suddenly, when you thought you had looked around thoroughly, your gaze falls on the female Sparrowhawk. Huh? Was she there the whole time, or did she silently fly in while you were just looking the other way or trying to brush off a biting insect from your leg? But there she is, calmly taking in her surroundings. With such a still model, you can experiment a bit: backlighting, over- and underexposure, and working with low shutter speeds all work well. You take the shots you’ve taken countless times before, but the fun is not diminished. It’s nice when subjects are somewhat ‘reliable.’ More birds should do that.