A million miles of vagabond sky
Clocked up above the clouds
I’m still your man for the roaming
For as long as there’s roamin’ allowed

There’ll be a rider
And there’ll be a wall
As long as the dreamer remains

And if it’s all for nothing
All the roadrunning
It’s been in vain

‘All the road running’ from ‘All the roadrunning’ by Mark Knopfler and Emmylou Harris (2006)

Eén van de ‘geheime’ tips voor het fotograferen van vogels is dat je er niet recht op af moet lopen, maar een beetje zigzaggend. Doet je dat, dan denkt de vogel namelijk dat het je niet om hém te doen is. Tot mijn verrassing kwam ik er onlangs achter dat de vogels die truc dus zelf ook doodleuk toepassen. Wat was namelijk het geval? Ik reed op een verlaten landweggetje en zag in de verte een Rode Patrijs die mijn richting op kwam waggelen. Hoewel ze meestal rondscharrelen in de begroeiing, nemen ze ook wel eens gewoon ‘de weg’. Wanneer ze haast hebben, vermoed ik. Ik besloot de auto te stoppen, en er naast te gaan liggen. Eens kijken wat er zou gaan gebeuren. Er was toch geen verkeer, en kwam er onverhoopt een auto dan zou ik die al van verre horen aankomen. Althans, daar ging ik voor het gemak maar even van uit. In eerste instantie kwam de vogel nog in dezelfde, min of meer, rechte lijn aanhobbelen, maar op enig moment leek ‘ie me toch in de gaten te hebben. Niet zo heel gek, want ik was namelijk niet echt in ‘camo’ zeg maar 😉 . Vanaf dat moment schakelde hij over op ‘zigzaggen’, telkens even kort stoppend om te kijken of het nog wel veilig was. Zo liep ‘ie van de ene kant van de weg naar de andere en weer terug. Even was er nog incidentje toen er een soortgenoot in de berm leek te zitten, maar die werd subiet weggejaagd. Er werd nog wat naar elkaar geroepen, maar daar bleef het verder bij. Enfin, zo liep de vogel mij al zigzaggend op het oog ongestoord voorbij. Mij eerlijk gezegd toch wel enigszins verbaasd achterlatend, daar zo op de grond …. Want van wie had ‘ie in hemelsnaam die ‘geheime’ tip gekregen?

One of the text book ‘secret’ tips for bird-shooting, is that you should never approach it in a straight line, but zigzag your way over. Since if you do that, the bird will think that’s not about him. To my surprise, I recently found out that birds use that same trick themselves as well. Since what was the case? I was driving on a quiet dirt road, when far ahead I noticed a Red-legged Partridge coming my way. Although they mainly roam around in the scrub, sometimes they travel ‘by road’ as well. I assume when they are in a hurry. I decided to stop the car and position myself next to it on the ground. Just see what was going to happen. There was no traffic and should a car be coming I would hear it in time. Or so I hoped. At first the bird continued walking towards me in a straight line, but at some point it seemed to have noticed me. No surprise, as I was not really camouflaged 😉 . As from that moment it started zigzagging while coming closer, every now and then stopping for a brief safety check. And so it walked from one side to the road to the other, and back again. For a moment there seemed to be a small incident when another partridge seemed to be in the shoulder, which was chased away immediately. There was some calling back and forth, but nothing happened. This way the bird passed by me: zigzagging and undisturbed. Leaving me a little peeved there on the ground, I must admit … Since, who had told him about this ‘secret’ trick?