Onlangs hoorde ik een hop roepen, hier vlakbij in een duingebied. Leuk, ze lijken zich langzaam in Nederland te gaan vestigen. Nu worden die plekken nog zorgvuldig verborgen gehouden, en terecht, maar er komt vast een dag dat je ze gewoon in de Kalverstraat gaat zien! Tot die tijd zijn we voornamelijk aangewezen op hoppen in den vreemde, zoals bijvoorbeeld de vogel die we in Marokko tegenkwamen, eerder dit jaar. Langzaam rijdend en de omgeving scannend, trok opeens een alarmerende merel onze aandacht. We konden nog net zien hoe deze een hop verjoeg van een uitstekende tak, die uitstak van een bergje dood hout iets lager op de helling. De merel vloog  verder, maar zowaar: een paar minuten later zat de hop er weer. Het bleek zijn vaste plekje te zijn, waarnaar hij elke keer terug keerde. We parkeerden de auto zo dat eventueel ander verkeer erlangs kon en wachtten op wat komen ging. Meermaals vloog de hop weg, om vervolgens weer terug te keren op precies die tak. Leuk! Zo konden we ook wat vluchtplaatjes maken, hoewel het niet altijd even goed in te schatten was uit welke richting de vogel zou komen aanvliegen. Iets met wat meer geluk dan wijsheid zal ik maar zeggen … De vogel zat aanvankelijk mooi in de schaduw. De zon kwam echter langzaam over de heuvel, en toen het licht te hard was – en, belangrijker, we al genoeg leuke plaatjes hadden gemaakt – besloten we weer verder te rijden. Een leuke, en onverwachte ontmoeting. Dat zijn vaak toch de leukste. Nu hopen dat zo’n ontmoeting zich ook hier in de regio een keer gaat voordoen !

Recently, I heard a Hoopoe calling, right nearby in a dune area. Exciting—it’s starting to look like they’re slowly beginning to settle in the Netherlands. For now, these locations are still being carefully kept secret, and rightfullly so, but surely the day will come when you can see them just walking down the streets of Amsterdam! Until then, we mainly have to rely on seeing hoopoes abroad, like the one we encountered in Morocco, earlier this year. Driving slowly and scanning the surroundings, a suddenly alarmed Blackbird caught our attention. We just managed to see it chasing a Hoopoe off a protruding branch further down the slope. The Blackbird flew off, but lo and behold: a few minutes later the hoopoe was back. It turned out to be his regular perch, which he kept returning to. We parked the car in such a way that other traffic could pass and waited to see what would happen. Several times the bird flew off, only to return each time to that exact branch. Wonderful! This gave us the chance to take some flight shots too, although it wasn’t always easy to guess from which direction the bird would approach. So it was a case of more luck than skill… At first, the bird sat nicely in the shade. But as the sun slowly crept over the hill and the light became too harsh—and we’d taken plenty of pictures—we decided to move on. A fun and unexpected encounter. And those are often the best kind. Now let’s hope such an encounter will happen here in the region one day too!