Jaren geleden, tijdens een weekje snowboarden in de Franse Alpen, zag ik op het balkon van ons appartement een alpenheggenmus, op minder dan een halve meter afstand. Maar ja, er zat wel dubbel glas tussen mij en de vogel. Natuurlijk wel een bewijsfotootje gemaakt met de telefoon, want het is – naar mijn mening – een prachtige soort. Die wilde ik nog wel eens een keer fatsoenlijk fotograferen, zo bedacht ik me. Een zaadje was geplant. Niet zolang geleden leek die kans zich voor te doen. Vorig jaar maart streek er namelijk eentje neer op één van de hoge overheidsgebouwen hier in de stad, slechts een paar minuten fietsen van mijn huis. Alleen zat ‘ie nogal hoog, op de 12e verdieping ofzo. Van heinde en verre stroomende de twitchers toe, maar in de lokale appgroep werd nadrukkelijk gemeld dat het gebouw niet toegankelijk was voor buitenstaanders. Sukkel als ik ben, besloot ik degene die dit bericht had geplaatst (die er werkt) niet lastig te vallen met de vraag of er misschien stiekem niet toch iets – ik vertel het echt niemand – te regelen was. Ik ging dus braaf met kijker en scope omhoog staan turen vanaf de weg om af toe een glimp van het vogeltje op te vangen. De camera nam ik niet eens mee. Achteraf bleek echter dat ik zo ongeveer de enige was geweest die dat had gedaan, want dagenlang werden er groepjes binnengelaten om een uurtje vanaf een dakterras hun geluk te beproeven. Tja, die waren dus zo slim (of brutaal) geweest om wél te vragen of er misschien toch niet iets mogelijk was. Sommigen van hen kregen daardoor de mogelijkheid om de vogel prachtig te fotograferen. Grrrrrrrr. Maar, laten we het positief bekijken, dit was wél het moment dat het eerder geplante zaadje begon te ontkiemen en ik dacht: ‘fuck it, dan ga ik dan beest toch gewoon lekker opzoeken op de plek waar ‘ie hoort te zitten’: in de bergen. Dat is tenslotte ook nog eens veel leuker dan op zo’n stomme, stenen kantoortoren. Krijg je ook nog een beetje het vakantiegevoel. Ja toch, niet dan? En daarbij: dat woord ‘Alpen’ in zijn naam staat daar natuurlijk ook niet geheel toevallig. Minder dan een jaar later lag ik dus in de Alpen, lekker in de sneeuw en op 2350 meter hoogte, met wederom vlak voor me een alpenheggenmus. Soms net zo dichtbij als destijds in Frankrijk, maar nu zonder het dubbele glas. En een stuk hoger dan op die stomme toren. Hoppa! En geef nou toe: zo’n vogel hoort toch ook gewoon in de bergen? En passant pakte ik ook diverse andere leuke soorten mee, waarvan ze op dat dakterras natuurlijk alleen maar hadden kunnen dromen. Wie het laatst lacht ….
Years ago, during a week of snowboarding in the French Alps, I spotted an Alpine Accentor on the balcony of our apartment, less than half a meter away. But alas, there was double glazing between me and the bird. Of course, I took an evidence shot with my phone because, in my opinion, it’s a beautiful species. Then and there a seed was planted: I wanted to shoot that bird properly, one day. Not long ago, it seemed that chance might arise. As last March, one landed on one of the high ministries just a few minutes’ bike ride from my house. Twitchers flocked from far and wide, but it was expressly stated in the local chat group that the building was not accessible to outsiders. Being the fool I am, I decided not to bother the person who posted this message (who works there) with a request to see if there might be something arranged secretly, so I dutifully stood with binoculars and scope on the pavement, occasionally peering up to catch a glimpse of the bird. I didn’t even bring the camera. It turned out I was practically the only one who did that because groups were let in for days to try their luck on the rooftop terrace. Some got the opportunity to capture the bird beautifully. Grrrrrrrr. But that was the moment when the previously planted seed started to sprout, and I thought, ‘screw it, I’ll just go find the bird where it belongs’: in the mountains. It’s much more fun anyway than seeing it on such a stupid, stone office tower. Right? In short: less than a year later, I was lying in the snow at 2350 meters altitude, with an Alpine Accentor right in front of me. Just as close as in France, but now without the double glazing. And much higher than on that stupid tower. Ha! And admit it: such a bird belongs in the mountains, right? And in passing, I also saw other nice species that they could only dream of on that rooftop. Who laughs last …
Jaap Vuijk
13 Feb 2024Leuk verhaal en fraaie serie.
Naast deze mooie vogel kan een beetje contact een echte winter ook geen kwaad!
De sneeuw doet het goed op de foto’s.
Fijne avond, Jaap
ZeBirdMan
14 Feb 2024Dankjewel, Jaap – en inderdaad, af en toe even in de sneeuw doet een mens goed! Groet, Hans
Leo Tukker
14 Feb 2024Prachtige foto’s, Hans. Alpenheggenmus staat er erg mooi op in de sneeuw.
Groet, Leo
ZeBirdMan
14 Feb 2024Dankjewel, Leo, voor je reactie! Groet, Hans
Kevin Hollmann
14 Feb 2024Een prachtige serie Hans! Op BP vond ik je foto wat ondergewaardeerd moet ik zeggen!
ZeBirdMan
15 Feb 2024Dankjewel, Kevin. En wat betreft reacties op BP e.d.: niet iedereen vindt hetzelfde mooi. Groet,
Remco
14 Feb 2024Prachtige zangvogel in heerlijke setting. Beter dan op een saaie rand van een flatgebouw ergens in ‘s-Gravenhage!!
Gr,
Rem
ZeBirdMan
15 Feb 2024Dankjewel , mee eens. Hoewel ‘ie bij de stenen van het gebouw ook wel leuk kleurde 😉 . Groet,