About a month ago, a Black-headed Wagtail (a rare bird for our country) was seen in one of the areas that I visit several times a week in that time of year. Due to COVID-19, large scale twitching was of course out of the question. The advice was to watch birds in your garden or from your balcony, and when going out, to stay close to home. Therefore, on the afternoon the bird was first seen, I left it for what it was. It may be ‘close to home’ (okay, not ‘balcony’), but I expected (too) many people nevertheless. The next morning though, at dawn I went to have a look – keeping in mind that should there be a crowd, I would simply go somewhere else. But: only two other birders where present at that early hour. We quickly found the bird, and enjoyed looking at it for a while. It was too far away though for good images and when more birders started arriving, I left. That evening a friend notified me that he had checked out the place, that most people had left, and that the bird was showing itself pretty well. So I packed my gear, and went over to make the shots I hadn’t been able to make in the morning. The light was almost gone, but that didn’t spoil the fun. All in all, a good (and safe) end of story.
Ongeveer een maand geleden werd er een Balkankwikstaart (een zeldzame soort voor ons land) gemeld in één van de gebieden in de buurt die ik in die tijd van het jaar meermaals per week bezoek. Vanwege het COVID-19 virus was een grootschalige twitch natuurlijk uit den boze. Het advies was om te vogelen vanuit je tuin of vanaf je balkon, en als je al op pad ging in elk geval dicht bij huis te blijven. Daarom liet ik, de middag dat het beest ontdekt was, het maar voor wat het was. Het was dan weliswaar ‘dicht bij huis’ (okay, hij zat niet op het balkon), maar ik verwachtte toch een (te) grote toeloop. De volgende morgen bij zonsopgang ging ik wél even kijken – met in mijn achterhoofd om gewoon door te rijden naar een andere plek mocht het te druk zijn. Maar: er waren slechts twee andere vogelaars op dat vroege tijdstip, we hadden de vogel snel in beeld en konden er een tijdje mooi naar kijken. Hij zat echter te ver voor goede foto’s en toen er meer vogelaars kwamen ging ik braaf weer verder. ‘s-Avonds appte een vriend me dat hij nog even was gaan kijken, dat vrijwel iedereen inmiddels weg was én dat de vogel zich ook nog eens prima liet zien. Spullen gepakt en er heen gegaan om de foto’s te maken die ‘s-ochtend niet gelukt waren. Er was weinig licht meer, maar dat deerde niet. Eind goed, al goed zeg maar.
