Bij een modderig plasje troffen we drie fotografen, die wat beteuterd en licht apathisch naar een struik stonden te kijken. Misschien had er kort tevoren iets leuks gezeten? Wij hadden op exact die plek wel eens een Bokje gezien, maar dat was al weer twee jaar geleden. Dus het leek me sterk dat ze dáárop stonden te wachten. Wél zat er vlak naast ons een Keep druk te foerageren. Dat was niet zo gek. Want nu scheen de zon weliswaar uitbundig, maar de dag voor onze aankomst had het geregend. Kepen welteverstaan. Een echte ‘fall’. Overal op het eiland barstte het van deze vogels: in de bomen, in de struiken, op het strand en – geloof het of niet – ze wandelden zelfs in grote aantallen door de hoofdstraat. Dagjesmensen, op zoek naar belastingvrije sigaretten en drank, hadden daar (natuurlijk) geen oog voor. Ze gingen er soms bijna bovenop staan, terwijl ze ons verwonderde blikken toewierpen wanneer we plat op de grond lagen met onze camera’s. Enfin, weer terug naar het modderige plasje. De drie Duitse fotografen hadden dus schijnbaar ook geen oog voor die Keep. Wij begonnen er echter vrolijk op los te klikken, want zo krijg je ze in Nederland niet vaak voor de lens. Alsof we een soort startsein hadden gegeven, draaiden de drie fotografen zich opeens om, haastten zich onze richting op en begonnen ook driftig te schieten. Er ontstond zelfs enig gedrang voor de beste plek. Maar die vogel zat daar dus gewoon al de hele tijd he? Best bijzonder allemaal weer. Kuddegedrag? Fear of missing out? Beter een Keep in een struik dan een Bokje aan de grond? Wie zal het zeggen. Maar wonderlijk was het allemaal wel.
Next to a muddy pool of water, we found three disappointed and slightly apathetic photographers. Maybe something interesting had been there, just before? At that exact location we had seen a Jack Snipe, but that was already two years ago. Unlikely that they were waiting for thát bird to show up again. Next to us, however, a Brambling was busy feeding in the bushes. Not that strange. Since, even the sun was shining fiercely now, the day before our arrival it had been raining. Raining Bramblings, that is. A true ‘fall’. Everywhere on the island we found them: in the trees, on bushes, at the beach and – believe it or not – walking up and down Main Street. Day tourists, in search for tax free booze and cigarettes, didn’t pay any attention to this phenomena and sometimes even almost stepped on them, while casting us glances as we were laying flat on the ground with our cameras. But okay, back to the muddy pool. The three German photographers didn’t pay attention to the Brambling either, or so it seemed. We, however, happily started firing away, as in The Netherlands one hardly gets to see them this easy. Then, as on cue, the threesome turned around and sped over to us, and also started shooting – they even got a little pushy to get the best position. All in all quite remarkable behaviour. Following the crowds? Fear of missing out? Better to have a Brambling in a bush that a Jack Snipe on the ground? Who will tell. But it was quite strange all the same.
