As I wrote in an earlier blog, I wasn’t planning on going after Bluethroats this year. Not because they’re not nice – they are beautiful songbirds after all – but I mean: how many shots of singing Bluethroats can you have? Once I had heard and seen the first ones though, I was hooked again. Making more of the same shots as previous years didn’t appeal that much to me, so I decided to experiment a bit. In the end, I ended up mainly with back-lit shots and shots in which the bird exhales some ‘air puffs’. The latter proved to be not that easy at all, since most of the time the circumstances are just not right. And it’s the ‘just’ that does the trick here. Anyway, I have no regrets that I spent time again with this bird. Not at all I’d say 😉 ….

Zoals ik al schreef in eerder blog, was ik dit jaar niet van plan om achter de Blauwborsten aan te gaan. Niet dat ze niet leuk zijn – het zijn tenslotte prachtige beestjes – maar ik bedoel: hoeveel foto’s van zingende Blauwborsten kun je hebben? Toen ik de eerste had gehoord en gezien ging ik echter toch weer door de knieën. Maar wederom dezelfde plaatjes maken als voorgaande jaren sprak me niet heel erg aan, dus ik besloot maar wat te gaan experimenteren. De resulteerde voornamelijk in tegenlichtopnames en opnames waarin de vogel ‘ademwolkjes’ uitademt. Dat laatste bleek trouwens nog helemaal niet zo gemakkelijk aangezien de omstandigheden het grootste deel van de tijd net niet goed zijn. En het is dit ‘net’ waar het hier dus om gaat. Nou ja, in elk geval heb ik geen spijt dat ik toch weer met deze vogel bezig ben gegaan. In tegendeel zou ik zeggen 😉 ….