Ik heb geen tante in Marokko, maar wel een broer in Schotland. Na een succesvol bezoekje vorig jaar, gingen we ook dit najaar weer bij hem op visite. Eerst een paar dagen in Glasgow voor cultuur (klassiek concert, musea en goede boekhandels) en lekker eten, en daarna nog een paar dagen naar de ‘Highlands’. Ik had geen zin om allerhande camerazooi mee te slepen, maar nam voor de zekerheid wel mijn veertien-jaar-oude Leica D-Lux4 mee. Voor ‘geinige plaatjes van onderweg’ zeg maar. Ik vreesde dat de herfst, qua kleur, wel een beetje over zijn hoogtepunt zou zijn, en vermoedelijk was dat ook zo. Maar desondanks was ik toch nog onder de indruk van de prachtige kleuren. Zeker het goud-geel leek af en toe wel licht te geven ! We wandelden wat, hadden relatief goed weer en het leven was goed. Het wonderlijkste moment was toen we ergens in de ‘middle of nowhere’ een doedelzakspeler aantroffen die stond te spelen voor een tweekoppig publiek, een man een een vrouw. Ondanks dat de man er naar eigen zeggen ‘een shitload of money’ voor had neergelegd (ik vermoed om iets goed te maken met die vrouw), mocht ik wel even een plaatje maken. Wat genereus, een typisch staaltje ‘sharing is caring’. Kortom: een geslaagd tripje.., dat zeker om een herhaling vraagt. Maar misschien eerst maar weer eens naar Marokko 😉 .

I don’t have an aunt in Morocco, but I do have a brother in Scotland. After a successful visit last year, we decided to visit him again this autumn. We started with a few days in Glasgow for some culture (a classical concert, museums, and excellent bookstores) and good food, followed by a few days in the Highlands. I didn’t feel like lugging around a bunch of camera gear, but I did bring my fourteen-year-old Leica D-Lux4, just in case—for some “fun shots along the way,” so to speak. I feared that autumn’s colors might have passed their peak, and that was probably true. But even so, I was still impressed by the stunning colors. The golden yellows, in particular, sometimes seemed to glow. We did some walking, had relatively good weather, and life was good. The most remarkable moment was when we stumbled across a bagpiper in the middle of nowhere, playing for an audience of two—a man and a woman. Despite the man saying he had paid “a shitload of money” for the performance (I suspect to make amends with the woman), he generously allowed me to take a picture. A typical example of “sharing is caring.” All in all, a successful trip, which begs for repeat! But maybe first visit Morocco again 😉 .