Voor wat betreft de sperwers was dit voorjaar geen knaller. Nou ja, voor mij als geïnteresseerde passant dan. Want het paartje zelf heeft er stiekem toch maar wél mooi even zes jongen uitgeperst. Daar kunnen de nijlganzen nog wat van leren. Maar goed, tijdens mijn wandelingen en hardloopsessies heb ik ze dit jaar nauwelijks gezien. Misschien was ik er elke keer net even op het moment dat ze naar de buurtsuper waren, wie zal het zeggen? Toch was er op enig moment wel nestactiviteit en door de kijker was te zien dat ze toch waren begonnen met broeden. Maar ook dat leek zich in alle stilte te voltrekken. Uiteindelijk waren er dus niet minder dan zes* jongen, en enkele daarvan lieten zich de afgelopen dagen iets beter bekijken. Toch moeten ze iets hebben meegekregen van de mensenschuwheid van hun ouders: want ook zij zaten meestal op flinke afstand van het pad en vaak behoorlijk verscholen. Enfin, misschien is dat maar beter ook… Over persen gesproken: met wat moeite kon ik er toch nog wat herinneringsplaatjes uitpersen. Eind goed, al goed.          *ik heb er zelf trouwens maar vijf geteld, maar gezaghebbende bronnen spreken over zes, en dat neem ik dan graag aan

Regarding the sparrowhawks, this spring was not spectacular. Well, at least not for me as an interested passerby. However, they secretly did manage to squeeze out six offspring. The Egyptian geese could learn a thing or two from them. But well, during my walks and jogging sessions, I hardly saw them. Perhaps I always happened to be there just when they were off to the neighborhood supermarket, who knows? Nevertheless, there was some nesting activity at some point, and through binoculars, it was possible to see that they had started in fact breeding. However, even that seemed to happen in complete silence. In the end, there were no less than six young ones, and a few of them could be observed a bit more closely as they had their coming out in the past few days. Yet, they must have inherited some of their parents’ wariness of humans since they mostly stayed at a considerable distance from the path and often quite hidden. Well, perhaps that’s for the best… Speaking of squeezing, with some effort, I managed to extract a few memories from it. All’s well that ends well.