“You’re so good
Baby there ain’t nobody better (ain’t nobody better)
So you should
Never, ever go by the letter (never, ever)
You’re so cool (cool)
Everything you do is success (ooh)
Ooh, make the rules (rules)
Then break them all ’cause you are the best
(Ooh, hey-hey) Yes you are

Cream
Get on top
Cream
You will cop
Cream
Don’t you stop
Cream
Sha-boogie bop”

‘Cream’ by Prince (Diamonds and Pearls, 1991) – don’t know the song? Then better check this link 😉  

Een soort die we graag wilden zien op Fuerteventura was natuurlijk de renvogel. Ik kende ‘m weliswaar al uit Kaapverdië, maar had er nog nooit een fatsoenlijk plaatje van kunnen maken. En toen er enige tijd geleden eentje in Nederland was, dipte ik die op 5 minuten … Op de verlanglijst dus maar met dat beest, logisch toch? Maar ja, waar ga je op zo’n eiland zoeken? Ze kunnen namelijk zo ongeveer overal zitten.  Natuurlijk zijn er de ‘bekende plekken’, maar die bleken behoorlijk uitgestrekt en leverden ons de eerste dagen van alles op, behalve een renvogel. Een tip van twee bekenden, die toevallig ook op het eiland waren, resulteerde helaas alleen in een lange autorit maar wederom geen renvogel. Renvogels zijn, zoals zoveel woestijnsoorten, lastig te onderscheiden van hun omgeving, en – omdat ze vrij klein zijn – heb je er fotografisch ook alleen wat aan wanneer ze niet al te ver van de auto zijn. We besloten daarom na drie dagen maar tot de meest praktische benadering: niet meer actief zoeken, maar gewoon wachten tot we ze bij toeval tegen het lijf zouden lopen. Een soort zen-achtige overgave aan het lot: ‘loslaten, dan komt het vanzelf’. Of zoiets.  En net toen ik op een gegeven moment weer eens verzuchtte: “konden we er dan maar tenminste gewoon even eentje zien, dát is toch niet zoveel gevraagd?”, had Bouke er opeens eentje in het vizier. Yes ! Het bleek uiteindelijk een paartje te zijn met twee jongen, en niet eens zo heel ver van de auto. De jongen zaten wel ver weg, maar de oudervogels kwamen even polshoogte bij de auto. Het regende zachtjes, wat ons wel goed uitkwam, omdat het midden op de dag was maar we dus gewoon konden fotograferen. Nadeel was dan wel weer dan de vogels er wat verzopen uitzagen zo nu en dan.. Maar goed, we waren dik tevreden met deze kans en de medewerking die we kregen van de vogels. Kwam allemaal toch nog goed 🙂 …

On the of the species we hoped to see on Fuerteventura was the Cream-colored Courser. I had seen the bird already on Cape Verde, but had never been able to make a decent shot. And when, a while ago, one visited The Netherlands I dipped it by only 5 minutes… Hence: on the wish list with the little bugger, right? But where to start searching on such an island? In theory they can be anywhere. Of course, there are the ‘well known’ spots, but they turned out to be rather large, and rendered us quiet some birds during the first days, but no Courser. A tip we received from two friends, who were on the island as well, only resulted in a long drive but alas no Courser either. Coursers are, as many birds of the desert, difficult to find in their habitat and – as they are pretty small as well – from a photographic point of view only really interesting when not too far away from the car. So, after three days, we decided to stop the active searching and go for the most practical approach: to just wait until we ran into them by accident. Some sort of Zen-approach of ‘letting go and it will come to you’. Just when I once more murmured: “if only we could at least see one, that wouldn’t be too much to ask for, right?” Bouke suddenly noticed one. Yes ! It turned out there was a pair with two chicks, and not all that far from the car. The chicks were pretty far away, but the parents came to check out what this car was all about. It was lightly raining, which was fine with us as it allowed us to shoot at midday. The downside was that the birds looked a little worn and wet every now and then. But hey, we were very happy with the chances offered and the cooperative birds. So, it turend out allright in the end 🙂 …