Een paar weken geleden was ik een paar dagen aan de Atlantisch kust van Frankrijk, aan de noordkant (vaste land) van het verspreidingsgebied van de Atlantische Provençaalse Grasmus. Tijdens onze wandelingen van alles gezien, maar geen Provençaalse Grasmus. Daarvoor bleek ik toch gewoon in eigen land te moeten zijn. In mei zat er al een verdwaalde vogel hier een kwartiertje fietsen vandaan, maar die liet zich nauwelijks zien en zat voornamelijk diep verstopt in de duindoorns. Maar nu zat er al een tijdje eentje in Noord-Holland, die zich – te oordelen naar de foto’s – wél regelmatig goed liet zien. In de waaier dus toch maar een kijkje gaan nemen. Een eindje rijden, en hoe dichterbij ik kwam, hoe donkerder het werd. Eenmaal aangekomen bij de vogel, begon het zachtjes te regenen. Heb ik weer. Mijn motto is altijd ‘the best light is no light’, maar je kan het natuurlijk ook overdrijven. Lage sluitertijden, hoge ISO’s en een vogel die zich weliswaar frequent maar meestal op onaantrekkelijke plekken liet zien. Toch een aantal plaatjes gemaakt, maar het kan beter, dus ik ga denk ik nog maar eens op herhaling. In Zuid-Europa dan hè? Gewoon korte broek en slippers, en een mooi mannetje luid zingend bovenin een fotogeniek struikje 😉 … Misschien zelfs tegen de ondergaande zon?
A few weeks ago I spent a few days in France at the Atlantic coast, at the north end (main land) of the distribution area of the Atlantic Dartford Warbler (dartfordiensis). During our walks we saw quite some birds, but no Dartford Warbler. For that bird, as it turned out, I had to be in my own country. In May there was already one vagrant some 15 minutes cycling from our home, but it hardly showed itself and spent most of the time skulking in the buckthorns. But now, since a while, there was a bird in the province of Noord-Holland that – judging from the photo’s I saw – showed itself much better. So, after everyone had already visited the bird, I decided to take a look as well. Quite a drive, and the closer I got, the darker the skies turned. After I had arrived it started to rain lightly. Just my luck. My slogan is always ‘the best light is no light’, but of course, there are limits to that claim. Low shutter speed, high ISO’s and a bird that showed itself frequently, but mainly in impossible places. That said, I was able to make some shots, but I think there’s room for improvement. So I’ll give it another try. In Southern Europe, that is. You know: shorts and flip-flops – and a nice male singing on top of some attractive bushes 😉 … Maybe even against a setting sun?
