Onlangs was ik samen met Bouke op Fuerteventura. Ons doel was om daar woestijnsoorten te fotograferen. Klinkt simpel, maar heel eenvoudig was het allemaal niet. Woestijnsoorten zijn namelijk meesters in het opgaan in hun omgeving. Logisch, want anders zouden ze natuurlijk om de haverklap door een roofvogel van de grond geplukt worden. Tel daarbij op dat het hier behoorlijk uitgestrekte gebieden betreft, het eiland voor ons zo goed als onbekend was (ik was er in 1997 een keer geweest en Bouke nog nooit) en het ook geen plek is waar je overal struikelt over de vogels. Het werden dus zeven dagen van keihard vogelen. Van zonsopkomst tot zonsondergang. Van het privé-zwembadje bij ons huisje hebben we dan ook geen gebruik gemaakt. Reden tot klagen? Geen denken aan, want het was een geweldige trip. We hebben veel soorten prachtig kunnen zien én kunnen fotograferen. Zoals de woestijnvink, een soort die ik nog wel kende uit Marokko. Een mooi, roze vinkje. Met een behoorlijk grote bek, een beetje zoals Trump zeg maar. We hoorden ze vaker dan we ze zagen, en als we ze zagen vlogen ze vooral vrolijk roepend langs. Maar, héél af en toe ging er eentje even voor zitten. Ondanks hun fraaie kleuren gaan ze toch vrijwel geheel op in de omgeving – dus we zullen er vast ook de nodige gemist hebben… Totaal gefocust op een zwartbuikzandhoen bijvoorbeeld, had ik de kleine pestkop in het geheel niet gezien (zie laatste foto) maar goed, zo gaan die dingen. En blij zijn met wat je wél hebt is tenslotte ook een levenskunst 😉 ….

Recently I visited the island of Fuerteventura, together with Bouke. Our aim was to shoot desert species. Sounds easy, but it wasn’t exactly a walk in the park. Desert species are by nature masters in camouflage. Makes sense, as otherwise they would be attacked by raptors all the time. Add to that quite larges areas we had to cover that we hardly knew the island (I had been there in 1997, and for Bouke it was the first time) and that at any rate it’s not a place where there’s an abundance of birds. So, seven days of serious birding followed. From dawn till dusk. The private pool of our holiday home remained unused. Reason to complain? Hell no, on the contrary: we had a blast! We were able to see ánd shoot many different species. Like the Trumpeter Finch, a species I remembered from my visit to Morocco. A beautiful, pink finch. With quite a large beak, not unlike Trump. We heard them more than we saw them, and when we saw them it was mostly in flying-by, happily chattering. But, occasionally one stayed put. Despite their distinct color, they still blend in very easily with the surroundings – so I’m sure we missed quite a few .. Totally concentrated on a Black-bellied Sandgrouse for example (see last image) I had overlooked the little bugger completely, but hey, that’s how things go. And, being happy with what you got, is an art in life as well 😉 ….