Over het algemeen ben ik vrij gematigd en stabiel, een stabiel genie zeg maar 😉 . Maar, net als in de beroemde film uit 1941, neemt soms de Mr Hyde in mij het over. En dan gebeuren er opeens de meest wonderlijke dingen. Zit ik opeens aan een BigMac of draai ik plotseling keihard ABBA. Of, erger nog, Marco Borsato. Gelukkig duren die periodes meestal maar kort, en keer ik vrij snel weer terug naar mijn ‘normale’ zelf. Een beetje hetzelfde doet zich voor met fotohutten. Normaalgesproken ben ik er niet voor te porren. Immers, je moet betalen om exact dezelfde foto’s te kunnen maken als ieder ander. Want bij de meeste hutten zijn de mogelijkheden om zelf invloed uit te oefenen op standpunt, lichtinval of achtergrond nogal beperkt of zelfs helemaal niet aanwezig. Kortom: weinig lol aan te beleven. En toch he? Eén keer per jaar of zo zit ik tot mijn eigen verbazing toch opeens weer in een hut. Heeft Mr Hyde het toch weer voor elkaar gekregen! Nou ja, en als ik er dan tóch ben, dan ook maar vrolijk klikken. Dit jaar bezocht ik een prachtige hut in Groningen, gelegen aan mooie plas en met meer dan voldoende leuke soorten die het gebiedje voor de hut als hoogwatervluchtplaats gebruiken of er zelfs broeden. Eén van de soorten die zich frequent liet zien was de Kluut – een zeer elegante vogel. Niks te klagen dus, echt een schitterende plek om wat uurtjes door te brengen. En ondanks al dit moois: tóch struin ik liever vrij rond. Zegt Dr Jekyll althans. En volgende jaar zit ik toch ongetwijfeld weer een keertje in een hut, met dank aan Mr Hyde. Om gek van te worden 🙂 !
In general I tend to be quite moderate and stable, call me a stable genius if you like 😉 . But, as in the famous movie from 1941, sometimes the Mr Hyde in me takes over. And then, all of a sudden, the strangest things can happen. I find suddenly find myself feasting on a BigMac, or out of nowhere ABBA is blasting from my speakers. Or, even worse, Dutch singer Marco Borsato. Luckily these episode tend to be brief, and I return quickly to my ‘normal’ self again. More or less the same in the case with visiting photography hides. Normally I am not that motivated to visit one. Since, one has to pay in order to make exactly the same images as the rest of the world. Because, in most hides one has limited or no options to influence one’s vantage point, angle of view (light) or background. In short: hardly any fun. And still. Once a year or so, to my own surprise, I find myself in a hide. Mr Hyde did it again ! And well, since I am there, I may as well start happily pressing the shutter. This year, I visited a really beautiful hide in the province of Groningen, adjacent to a wonderful lake and with more than enough interesting species that use the lake as a high tide refuge, and some of them even breed there. One of the species that frequently showed itself was the Pied Avocet – a very elegant bird. Nothing to complain at all, really an excellent place to spend some hours. And despite all the great moments, I prefer to roam around freely. Says Dr Jekyll, that is. And next year I’ll most likely will visit a hide again, courtesy of Mr Hyde. It drives me crazy 🙂 !
