Iets minder dan een jaartje geleden was ik een paar keer op Texel om de sensatie van het vogeljaar 2025 te bewonderen: een heuse brileider. De vogel bleef echter elke keer dat ik er was op grote afstand. Goed, de kijker en telescoop boden uitkomst, maar qua foto’s werd het niks (zie laatste foto). Inmiddels is de vogel weer opgedoken, nu in eclipskleed. Niet zo spectaculair als het prachtkleed, maar desalniettemin een bijzondere verschijning. Deze keer zit de vogel veel te rusten en de poetsen onderaan de dijk, een mooie gelegenheid om wat plaatjes te maken en de vogel ‘up close’ te kunnen bekijken. En dus togen we nog maar een keertje naar Texel. De plaatjes nog niet optimaal, maar in elk geval stukken beter dan die van vorig jaar. De verwachting is dat, wanneer vogel volledig doorgeruid is, hij wel weer vaker en verder op zee zal zijn, maar wie weet komt het nog een keer van leuke foto’s van de vogel in prachtkleed. We gaan het zien 😉 

A little less than a year ago, I visited Texel a few times to admire the birding sensation of 2025: a real spectacled eider. However, every time I was there, the bird stayed far away. Sure, binoculars and a spotting scope helped, but in terms of photos, it was a bust (see last photo). In the meantime, the bird has reappeared, now in eclipse plumage. Not as spectacular as the breeding plumage, but still a remarkable sight. This time, the bird spends a lot of time resting and preening at the base of the dike—a great opportunity to take some shots and get a closer look. So off we went to Texel once again. The pictures still aren’t perfect, but definitely much better than last year’s. The expectation is that once the bird has completely moulted, it will probably move farther out to sea again. But who knows, maybe we’ll get another chance at some nice shots of it in full breeding plumage. We’ll see 😉