As we all know, shooting birds includes more failed attempts than succes stories. Yesterday I left home with an image in mind: a Cattle Egret in the morning fog. Upon arriving at the spot, the fog was more intense than I had anticipated. Worse, the Cattle Egret was nowhere to be found. I checked all the live stock, but not Egret around. Walking back to the car park I stumbled literally upon a rarity: the Pallid Harrier that has been around for almost a week. This made me recognize it as such immediately, however I was not prepared for shooting moving things. I could make one shot while it was briefly perched in a tree, but the fog and lack of light made this shot pretty useless. Another shot when it flew of and that was it. Okay, I ‘had’ my Pallid Harrier, but did not make the shot I had been hoping for ….

Zoals we allemaal weten, bestaat vogelfotografie uit meer mislukkingen dan successen. Gisteren ging ik van huis met een plaatje in gedachten: een Koereiger in de ochtendmist. Toen ik aankwam op de plek, was de mist veel dichter dan ik had ingeschat. En erger nog, de Koereiger was in geen velden of wegen te bekennen. Ik checkte al het vee, maar nergens een reigertje. Toen ik terugliep naar de parkeerplaats, stuitte ik letterlijk op een zeldzaamheid: de Steppekiekendief die al een week rondhangt. Daardoor had ik gelukkig wel direct door waar het om ging, maar ik was niet voorbereid om een opvliegende vogel te fotograferen. Ik kon wel een foto maken toen hij even kort in een boom zat, maar de mist en gebrek aan licht maakte dit tot een redelijk waardeloos plaatje. Nog een foto toen het beest verder weg vloog, en dat was het dan. Okay, ik ‘had’ dan wel de Steppekiek, maar niet het beeld waarop ik had gehoopt ….