While cycling through the dunes recently, I heard and saw a singing Common Whitethroat. I was reminded that I had been a while since I had seen one of those through my lens. So, when this morning the sun didn’t show up, I thought to give it a try. Since, to me, this is one of those species best seen in mute light, as it shows the feather detail at its best. Although I found some individuals pretty quickly, it took a while before I found one that was willing to cooperate a little. But, in the end, it proved worth the search 🙂 .

Toen ik een tijdje geleden door de duinen fietste, hoorde en zag ik een Grasmus. Ik bedacht me dat het alweer lang geleden was dat ik er eentje door mijn lens had gezien. Dus, toen de zon andermaal verstek liet gaan vanochtend, bedacht ik maar eens een poging te wagen. Het is namelijk één van die soorten die naar mijn mening het beste tot zijn recht komt in gedempt licht, omdat je dan de details in de veren het mooist ziet. Hoewel ik al snel enkele vogels zag, duurde het toch nog wel een tijdje voor ik er eentje vond die redelijk wilde meewerken. Maar uiteindelijk was het de zoektocht wel waard 🙂 .