De technische kant van de fotografie interesseert me geen bal. De hardware bedoel ik dan. Ik krijg dan ook vaak een beetje jeuk wanneer mensen helemaal los gaan over hoe geweldig hun nieuwe camera-apparatuur wel niet is. In de meeste gevallen volgens mij typische voorbeelden van wat we in de psychologie ‘cognitieve dissonantiereductie’ noemen. Wattes? Nou ja, je hebt net duizenden euro’s uitgegeven aan nieuwe zooi, dan ga je natuurlijk niet toegeven dat het niet alléén maar geweldig is en dat je nog steeds wel eens een opname mist. Kortom: je ziet alleen nog de dingen die bevestigen dat je een geweldige aankoop hebt gedaan. Enfin, we houden onszelf graag voor de gek. Ik doe daar mooi niet aan mee. Toedeledoki. “Die Z9? Mwoah..” Een camera is tenslotte ook maar een ding en creativiteit en compositie moet je toch echt zelf doen. Maar… Oh ja, dit vind ik een mooie uitdrukking: ‘alles wat voor de ‘maar’ komt, kun je gewoon vergeten’. Dat heeft namelijk helemaal geen waarde als het ware, en wordt vaak slechts gebruikt om wat je erna zegt enigszins te verzachten. Voorbeeld? “Ik vind echt dat we aan het milieu moeten denken en minder moeten vliegen en consumeren, maar één keer per jaar naar Thailand vliegen moet wel kunnen vind ik”. Dat dus. Okay, vergeet dus alles maar wat ik hiervoor schreef. Want, ik vind de autofocus tracker van de nieuwe generatie camera’s toch wel erg handig. Ik fotografeer graag door de begroeiing heen, maar met vliegende vogels was dat toch wel vaak een dingetje – meestal verloor ik dan ergens onderweg het contact met het onderwerp zeg maar. Dat gaat nu weliswaar nog niet altijd goed, maar toch vele malen beter dan vroeger. Dus kon ik een paar maanden geleden een woudaap fotograferen die tijdens het langsvliegen grotendeels achter het riet verborgen was. Best wel cool toch? Dat was trouwens ook direct de laatste keer dat ik een woudaap heb gefotografeerd dit jaar, want het circus dat enige tijd later op gang kwam heb ik maar aan me voorbij laten gaan, maar dat is weer een ander verhaal…

The technical side of photography doesn’t interest me at all. I mean the hardware, that is. I often get a bit irritated when people go on and on about how amazing their new camera equipment is. In most cases, I think it’s typical examples of what we call ‘cognitive dissonance reduction’ in psychology. What’s that? Well, you’ve just spent thousands of euros on new stuff, so you certainly won’t admit that it’s not all fantastic and that you might still miss a shot now and then. In short: you only see the things that confirm what a great purchase you’ve made. Anyway, we like to fool ourselves, but I don’t buy into that. “That Z9? Mwoahh”. After all, a camera is just a thing, and creativity and composition are things you have to do yourself. But… Oh yes, a nice expression: you can just forget everything before the ‘but’. It’s essentially worthless, and it’s often used to soften what you say after it. “I really think we should consider the environment and fly and consume less, but flying to Thailand once a year should be acceptable.” Like that. So, forget everything I wrote until here. Because I actually find the autofocus tracker of the new generation cameras quite useful. I enjoy photographing through foliage, but with flying birds, that used to be a bit of a challenge – I would often lose track of the subject, so to speak. Although it’s not perfect yet, it’s much better than before. So, a few months ago, I was able to photograph a Little Bittern that was mostly hidden behind the reeds as it flew by. Pretty cool, right? That was actually the only time I photographed a bittern this year because I decided to skip the circus that started up a while later, but that’s a different story…