This time of year, there’s a chance to see birds, that you normally only get to see in winter dress, in breeding plumage. On their way north, they visit our country briefly to feed. One of the species that I had never seen in ‘full color’, was the Bar-Tailed Godwit. So I was more than happy when, two weeks ago, I finally was able to find some migrating birds along the beach. We (I was with a friend) had to be patient though before we could start shooting. First, we had to wait until the tide was low enough to cross the water to the sand bank on which the birds where feeding. After we had positioned ourselves strategically, we then had to wait a while until the birds slowly made their way towards us. They probably figured we were two resting seals, as they were pretty relaxed 😉 . As the stretch of beach was getting busier though, it was a race against the clock: the chances of the birds being scared off by either dogs or people grew by the minute. In the end, luckily, we had just enough time to get our shots. Phew…. After that it quickly got too busy and the light too harsh anyway 🙂 .

In deze tijd van het jaar kun je vogels, die je normaal alleen in winterkleed ziet hier, soms in zomerkleed zien. Op hun weg naar het noorden, doen ze even ons land aan om te snacken. Eén van de soorten die ik nog nooit volledig ‘in kleur’ had gezien, was de Rosse Grutto. Dus ik was meer dan aangenaam verrast, toen ik twee weken geleden een aantal vogels op trek tegenkwam langs het strand. We (ik was met een vriend) moesten echter nog even geduld hebben voor we ze konden fotograferen. Eerst moesten we namelijk wachten tot het water genoeg was gezakt om de oversteek te maken naar de zandbank, waarop ze op dat moment foerageerden. Nadat we onszelf stategisch hadden gepositioneerd, moesten we geduldig afwachten tot ze langzaam onze kant opkwamen. Waarschijnlijk zagen ze ons aan voor twee rustende zeehonden, want ze waren behoorlijk relaxed 😉 . Aangezien het stuk strand echter langzaam drukker werd, werd het een race tegen de klok: de kans dat de vogels zouden worden verjaagd door honden of wandelaars groeide namelijk met de minuut. Uiteindelijk hadden we net genoeg tijd om onze plaatjes te kunnen maken. Phew… Daarna werd snel het te druk, en was het licht sowieso te hard 🙂 .