But if only you could see them
You would know from their faces
There were kings and queens
Followed by princes and princesses
There were future power people
From the loved to the loveless
Shining a light ’cause they wanted it seen

Future Love Paradise, Seal (1991)

Het zal een jaar of 20-25 geleden zijn geweest dat ik voor het eerst een (gewone) zeehond zag hier bij de haven. Ik kende ze natuurlijk wel van de Waddenzee, maar zomaar in de haven? Het was de tijd waarin je bij een zeehond nog direct dacht aan Pieterburen. Je weet wel, Lenie ‘t Hart enzo. Dat beest moest dus worden gered, want er was ongetwijfeld iets vreselijks mis mee – zo was mijn redenering. Dus spoedde ik me naar het Semafoor, waar ik – enigszins buiten adem – aan de officier van dienst vertelde dat ik een zeehond had gezien en vroeg hoe dat nu verder moest met de reddingsactie. De man haalde zijn schouders op en zei ‘die zitten hier wel vaker’. En ging weer naar binnen. Juist ja. Okay.. niks aan de hand dus, maar bijzonder vond ik het in elk geval wel om er zomaar eentje in mijn ‘thuishaven’ te zien. Tegenwoordig gaat er bijna geen bezoek aan de kust voorbij zonder dat ik een zeehond zie zwemmen (gewone of grijze) – en ik denk dat we dat wel vooruitgang kunnen noemen. In ieder geval iets waar ik dan wel weer vrolijk van word. Op het strand zelf zie ik ze echter een stuk minder vaak, maar toen ik vorige week even lucht ging happen, lagen er twee te relaxen op het zand. Ze leken het prima naar hun zin te hebben, en toen ik er een klein uurtje later weer langs kwam lagen ze er nog steeds. Later op de dag hoorde ik echter dat er eentje was gebeten door een hond. Helaas is het niet de eerste keer dat dit gebeurt op die plek, en -zolang mensen hun hond niet aanlijnen wanneer er zeehonden op het strand liggen- vermoedelijk ook niet de laatste keer. En daar word ik dan toch weer iets minder vrolijk van 🙁 ….

I guess it must have been some 20-25 years ago that I saw my first (harbour) seal in the harbour. Of course, I knew them from the Waddenzee, but just like this, in the harbour? It was in those times that when one said ‘seal’, you immediately thought of ‘Pieterburen’ (a well-known rescue station for seals). So, the animal had to be rescued – since obviously something was terribly wrong – or so I reasoned. I immediately sped over to the Semaphore, where -slightly out of breath- I told the officer on duty hat I had seen a seal and what would be way to act for organising the rescue. The man shrugged and said ‘seals are seen here often’. And went back inside. Okay.. apparently nothing wrong here, but to me it was something special, to see one on my ‘home harbour’. Nowadays, hardly a visit to the beach passes without seeing seals in the water, be it grey or harbour seals – and I think we can call this progress. At least something that makes me happy. I rarely see them on the beach itself however. But, when I went out last week for some fresh air, I noticed two harbour seals relaxing on the sand. They appeared to be enjoying it, and when I walked by again a hour or so later, they were still there. Later that day I was informed that unfortunately one of them had been bitten by a dog, later that morning. Not the first time such a thing happens on that location, and as long as people do not keep their dogs on leash when there’s a seal on the beach presumably not the last time either. Now, that makes me a bit less happy 🙁 ….