Steenarenden ken ik eigenlijk voornamelijk van foto’s die zijn gemaakt vanuit commerciële fotohutten op plekken waar ze gevoerd worden (Polen, Pyreneeën). Maar goed, in het ‘wild’ kan natuurlijk ook, alleen is de trefkans dan wat kleiner. Ik weet het niet helemaal zeker, maar volgens mij had ik er zelf nog nooit eentje gezien. Misschien tijdens mijn jonge jaren in de Alpen, in de jaren tachtig, maar dan in elk geval niet als zodanig geregistreerd. Ja, vermoedelijk als ‘roofvogel’ 😉 . Enfin, maakt ook allemaal niet uit. Onlangs stond ik met een vriend op een bergpas, die bekend staat om zijn kansen om zowel lammergieren als steenarenden te zien. Uiteraard worden de vogels er niet gevoerd, maar de thermiek aldaar zorgt ervoor dat ze vaak die plek gebruiken om hoogte te winnen, vandaar dat de kans er wat groter is dan wanneer je zomaar ergens op berg gaat staan. Mits de windrichting en temperatuur natuurlijk ook een beetje meewerken. En dan nog: ik had meermaals gehoord en gelezen dat mensen er weliswaar steenarenden hadden gezien, maar hoog en ver weg. Dus niks voor de foto. En zo zagen wij de eerste vogel ook: hoog in de lucht, ver boven ons. Leuk door de kijker, maar de camera kon rustig in de sneeuw blijven liggen. Op enig moment echter zagen we, nog ver weg aan de overkant van het dal, een steenarend loom boven de bossen zweven. Voor het gevoel heel langzaam won de vogel hoogte, en kwam al draaiend gestaag onze richting op. Door de afstand kun je slecht inschatten hoe snel zo’n vogel zich voortbeweegt, en denk je misschien dat je alle tijd van de wereld hebt. Dat bleek toch wel even anders toen de vogel, na even aan het zicht onttrokken te zijn geweest, opeens vlak voor ons weer opdook. Nog twee keer draaide ‘ie, om vervolgens met een bloedgang hoog over de bergkam te verdwijnen, dit alles in een vloek een zucht. De laatste draai maakte ‘ie zelfs zo dichtbij, dat de foto’s daarvan (bijna) full frame zijn op 500mm. Zo hé, dat had ik niet verwacht, wat gaaf ! Het was tevens de enige goede fotokans in de dagen dat we er waren, dus een beetje geluk lijkt ook op een ‘goede plek’ onontbeerlijk… Deze keer hadden we die mazzel !

Golden Eagles I actually mainly know from photos taken from commercial photo hides in places where they are fed (Poland, Pyrenees). But well, in the ‘wild’ is of course possible too, only the chances to see them are  a bit smaller. I’m not sure, but I think I had never even seen one myself. Maybe during my younger years in the Alps, in the eighties, but then certainly not registered as such. Yes, likely as a ‘bird of prey’ 😉 . Anyway, it doesn’t really matter. Recently I was standing with a friend on a mountain pass, known for its chances to see both Bearded Vultures and Golden Eagles. Of course, the birds are not fed there, but the thermals there often make them use that spot to gain altitude, hence the chance is a bit higher than when you just stand somewhere on a mountain. Provided the wind direction and temperature also cooperate a bit. And then again: I had heard and read several times that people had indeed seen golden eagles there, but high and far away. And therefore not suitable for a photo. And that’s how we saw the first bird too: high in the sky, far above us. Nice through the binoculars, but the camera could safely remain lying on the snow. At some point, however, we saw another one far away, on the other side of the valley, slowly gliding above the forests. It felt like the bird was gaining altitude very slowly, and was steadily heading our way as it circled. Due to the distance, it’s hard to estimate how fast such a bird moves, and you may think you have all the time in the world. That turned out differently when the bird, after being out of sight for a moment, suddenly reappeared right in front of us. It circled twice more, before disappearing high over the mountain ridge at lightning speed, all in the blink of an eye. The last circle was even so close that the photos of it are (almost) full frame at 500mm. Wow, I didn’t expect that, how cool! It was also the only good photo opportunity in the days we were there, so a bit of luck also seems indispensable even in a ‘good spot’… This time we were lucky !