Last Sunday, I teamed up with a friend to see if we could make some nice shots of a Dipper. To cut a long story short: we couldn’t (but more important: we did have a good time together). After some searching and waiting, we finally did find the bird, but it was in an impossible place to shoot. Since we still had some time, we decided to visit a Tawny Owl. This particular owl is probably the best known, and hence most visited, owl in The Netherlands. Which was exactly the reason why I never bothered to visit it 😉 … Since it was not too far from the Dipper, we decided to give it a try, mentally preparing ourselves for ‘the crowds’, that would undoubtedly be there as there was still a hint of autumn colours to be expected. As we neared the place, the sky darkened considerably (rain was predicted). When we arrived at the owl, we were – surprisingly – the only ones (not counting some people walking their dogs). So, we could take our time to experiment a bit from different angles. When it started to rain, we called it a day. No images of the Dipper this time, but this owl was kind enough to give us some ‘consolation images’ for that – thanks  buddy 🙂 ! For those not familiar with the species we were after, I’ll include a shot from 2010.

Afgelopen zondag had ik afgesproken met een vriend om te kijken of we wat leuke opnames van een Waterspreeuw zouden kunnen maken. Lang verhaal kort: dat konden we niet (maar, belangrijker, het was wél weer gezellig). Na wat zoeken en wachten, vonden we de vogel uiteindelijk wel, maar deze zat op een dusdanige plek dat het niet mogelijk was om leuke foto’s te maken. Aangezien we nog wat tijd hadden, besloten we dan maar een Bosuil te bezoeken. De specifieke uil is waarschijnlijk de bekendste, en aldus meest bezochte, uil van Nederland. En dat was nou precies de reden dat ik er nog nooit langs was gegaan 😉 … Aangezien het niet heel ver bij ons vandaan was, besloten we een poging te wagen, ons wel mentaal voorbereidend op ‘de massa’. Die zou er ongetwijfeld zijn, aangezien er nog wel wat herfstkleuren in het bos aanwezig waren. Naarmate we dichterbij kwamen werd het al snel donkerder (er was ook regen voorspeld). Toen we bij de uil aankwamen waren we – verrassend genoeg – de enigen (wandelaars met honden even niet meegerekend). We konden dus in alle rust wat experimenteren en vanuit verschillende hoeken fotograferen. Toen het serieus begon te regenen, besloten we het maar voor gezien te houden. Geen beelden van de Waterspreeuw deze keer, maar deze uil zorgde nog voor wat ‘troostbeelden’, waarvoor dank, vriend 🙂 ! Voor diegenen die niet bekend zijn met de soort waar we naar op zoek waren, doe ik er een plaatje uit 2010 bij.