The Horned Larked has been on my wish list for a while, for a descent shot that is. Until this year, I was never able to make this kind of shots. This year though, it seems my luck has turned for the better. The first chance I got when I visited Colorado, this summer. Finally, while venturing out early morning in South Park, I could make some okay pictures of the Horned Larked (subspecies E. a. leucolaema). A couple of weeks ago, I got a second chance – on the German island of Düne (Helgoland). Two Horned Larks we found there on a beach, however they were pretty shy. Still, I was happy with the shots of the birds on the typical pebbles that one can find there. But, probably the best chances I got last weekend, while spending some days of the Dutch island of Ameland. My first attempt to find a Lark was fruitless, but the second attempt was successful. I found a single bird, which is always better – as they are easier to approach when alone. The sun was already setting, making for some nice light. Crouching through the smelly bushes, I could approach it pretty well and was very happy with the shots. Only problem was my lack of time, as we had to head back for the supermarket before closing time…. But then again, I am not sure if staying longer would have made for better of different images. Of course, I still have other shots in mind (the birds on a sandy beach for example), so who knows what the future will bring. Someday 😉 …
De Strandleeuwerik stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, althans een behoorlijke foto ervan. Tot dit jaar was ik echter nooit in de gelegenheid om deze foto’s te maken. Dit jaar lijkt het echter of het geluk wat meer met mij is. De eerste kans kreeg ik toen ik deze zomer Colorado bezocht. Eindelijk, toen ik voor dag en dauw op pad ging in South Park, kon ik eens een behoorlijke opname van een Strandleeuwerik maken (ondersoort leucolaema). Een aantal weken geleden kreeg ik zowaar alweer een tweede kans, op het Duitse eiland Düne (Helgoland). Daar vonden we twee Leeuweriken op het strand, maar ze waren nogal schuw. Toch was ik blij met de foto’s die ik van ze kon maken op de kenmerkende kiezelstenen die je daar aantreft. Maar de waarschijnlijk beste kansen kreeg ik afgelopen weekend, toen ik voor paar dagen op Ameland was. Mijn eerste zoektocht naar deze soort liep op niks uit, maar de tweede poging was een stuk succesvoller. Ik vond een enkel exemplaar, wat altijd beter is omdat ze gemakkelijker te benaderen zijn wanneer ze alleen zijn. De zon ging al langzaam onder, wat zorgde voor mooi licht. Tijgerend door de naar slik stinkende struikjes kon ik het beestje redelijk goed benaderen en ik was erg blij met de foto’s. Enige probleem was misschien het gebrek aan tijd, omdat we op tijd bij de Jumbo moesten zijn voor deze dicht zou gaan… Maar goed, ik weet niet of langer blijven in andere of betere foto’s zou hebben geresulteerd. Natuurlijk, ik heb nog wel andere foto’s in gedachten (de vogels op een zandstrand bijvoorbeeld), dus wie weet wat de toekomst nog brengt. Op een dag 😉 ….
