When I arrived in my hotel room this afternoon and looked outside, I saw a single person with a bike on an empty parking lot. Looking closer, he appeared to have something else with him, however from a long distance it was hard to tell what. So I took a picture, and after zooming in, I noticed it were birds on a stick. Chinese Grosbeaks by the looks of it. So I decided to go downstairs, cross the street and have a closer look. It turned out to be ‘pet birds’, attached by a hook to a stick. By turns , the birds were thrown into the air and through a pipe the owner blew a berry in the air, which was then picked up by the bird, after which it returned to land in the hand of the owner. This went on for a while, and I still don’t know what to think. I could’t really make out how the hook was attached to the bird, it looked like it was somehow simply hooked into the chest of the bird. For the rest the birds did not seemed that impaired, but it still make me sick and sad to watch this ‘hobby’…. Of of those things I will never understand 🙁 ….

Toen ik vanmiddag terugkwam op mijn hotelkamer en naar buiten keek, zag ik een man met een fiets op een verder verlaten parkeerterrein. Toen ik iets beter keek, zag ik dat hij nog iets bij zich had, maar van deze grote afstand kon ik niet zien wat. Dus maakte ik een foto, en toen ik inzoomde zag ik dat het vogels op een stok waren. Witvleugeldikbekken zo te zien. Ik besloot dus om weer naar beneden te gaan, de straat over te steken en een en ander eens van dichterbij te bekijken. Het bleken ‘huisdier’-vogels, die met een haak aan een stok vast zaten. Om beurten werden ze de lucht ingegooid, waarna de eigenaar door een pijp een besje de lucht in blies, dat dan door de vogel werd opgepikt, om er vervolgens weer mee te landen in de hand van deze man. Dit ging zo een tijdje door, en ik wist niet wat ik er van moest denken. Ik kwam er niet echt achter hoe het haakje nou precies aan de vogel vast zat, het leek wel gewoon door zijn borstkas gestoken. Voor de rest zagen de vogels er niet slecht uit. Toch werd ik er akelig van, en treurig – van deze ‘hobby’…. Eén van die dingen die ik wel nooit zal snappen 🙁 ….