Eén van de soorten die je hoopt te zien wanneer je naar Fuerteventura gaat, is de westelijke kraagtrap. Hoewel een stuk groter dan de renvogel en woestijnvink, gaat ook deze vogel op wonderlijke wijze op in de omgeving. Pas wanneer ze in beweging komen zie je ze. We hadden er de eerste dag van ons verblijf al eentje te pakken, op afstand – maar wel in mooi avondlicht. De dagen erna bleek het lastiger. Toen we echter op enig moment links van de weg een vogel ver weg zagen baltsen (door de kijker een geweldig gezicht, maar te ver voor foto’s) en rechts van de weg een andere vogel zat, hoopten we op interactie. Daarom parkeerden we de auto en besloten we te wachten wat er zou gebeuren. Dat bleek aanvankelijk bitter weinig te zijn. Toen we na een klein uurtje besloten dan toch nog maar even op een andere plek te kijken en de auto wilde keren, stond er opeens eentje vlak naast de auto. Waar kwam die zo plots vandaan? Twee tellen later bleek het er niet eentje te zijn, maar zagen we er maar liefst vier. En toen gebeurde er opeens van alles tegelijk: twee vogels begonnen indruk te maken op elkaar, er werd gesprongen en gedreigd en de veren werden opgezet. Bouke riep: “wat gebeurt er hier in hemelsnaam allemaal?”. We wisten maar nauwelijks waar we onze cameras op moesten richten. En even plots als het was begonnen, hield het ook weer op. De vogels gingen weer rustig scharrelend huns weegs, ons enigszins verbijsterd achterlatend. Waar hadden we nu precies naar gekeken? Maakt niet uit. Want wat lange tijd kansloos had geleken, was opeens veranderd in een prachtig fotomoment. Een mooi moment dus voor een ouderwetse high-five 🙂 .. En tijd om wat te gaan eten!

One of the species one hopes to see when visiting Fuerteventura is the Houbara Bustard. Although noticeably larger than the Cream Colored Courser and the Trumpeter Finch also this bird blends in miraculously with its environment. Only when they start moving one sees them. On the first day of our stay, we already had seen one. In beautiful evening light, although still a bit far away. The following days it was more difficult to find them. When, one day, we saw one displaying on the left side of the road (a amazing sight through our binoculars but too far for pictures), and another sitting on the right side of the road, we hoped for some interaction. So we parked the car and decided to wait for things to unfold. But nothing happened. Until, after the better part of an hour, we decided to go and check another site and just wanted to turn the car, suddenly a bird was standing right next to the car. Now where did that came from? Two seconds later we realized it was not one bird, but four. And then suddenly all things happend at the same time: two birds started to impress each other, there was jumping up and down and feathers were displayed. Bouke shouted “what the hell is going on here?”. We hardly knew where to aim our cameras. But as sudden as it all had started, it also ended. The birds started slowly making their was, leaving us begin a little peeved. What was it that we just had witnessed? I didn’t matter. As what looked rather hopeless, hadn’t all of a sudden turned into a wonderful photo moment. A good moment to give each other a high five 🙂 .. And to go for something to eat !