Last weekend I spent birding with a group of birding friends at the German island of Helgoland. My main goal as usual was shooting, but of course I hoped for some sightings of rare vagrants as well. The weather however was not really helpful, neither for taking pictures nor for rarities to show up. But, still we had a great time and I got plenty of photo-ops. For the first time, I could take some descent pictures of the Lapland Longspur, a species that I had never had ‘on the ground’ before. Despite the dark skies (and hence lack of light), occasional rain and stormy winds I managed to bring home some okay shots. All four days we spent on the island, this bunting could be found on the same stretch of beach. Quite restless though, due to the strong winds, families with children and dogs running loose on the beach. So it was not an easy game, but hell, who cares?
Afgelopen weekend bracht ik vogelend door op het Duitse eiland Helgoland, met een groep vogelvrienden. Mijn voornaamste doel was zoals gewoonlijk om te fotograferen, maar ik hoopte natuurlijk ook wel op wat zeldzame dwaalgasten. Het weer werkte helaas niet echt mee – noch om te fotograferen, noch voor de zeldzaamheden. Desondanks hadden we een prima tijd en waren er toch voldoende fotokansen. Voor het eerst kon ik bijvoorbeeld fatsoenlijke opnames maken van de IJsgors, een soort die ik nog niet eerder ‘aan de grond’ had gehad. Ondanks de donkere luchten (en dus weinig licht), af en toe regen en de stormachtige wind slaagde ik er toch in om enkele okay foto’s te maken. Alle vier de dagen die we op het eiland waren, zat de gors op hetzelfde stukje strand. Wel wat onrustig, vanwege de stevige wind, families met kinderen en loslopende honden op het strand. Het was dus geen eitje, maar wat ach, maakt het uit?