Onlangs was ik met Menno een paar dagen op Helgoland. In de trektijd kan dit voor vogelaars een leuke bestemming zijn. Kán dus hè! Want de laatste keer dat we er waren in deze periode viel het bitter tegen met de soorten. Deze keer was het gelukkig anders, en zagen we flink wat leuke soorten. Maar de vogel die ik deze keer zonder twijfel het meest heb gefotografeerd is de Strandleeuwerik. Een erg leuke vogel, die ik op zich dan ook wel vaker voor de lens had. Maar niet zo frequent als nu. We zagen ze elke dag, en in veel verschillende settings: op het witte zand, in het gras, in het gravel, op het asfalt – verzin het maar. Met hun ‘hoorntjes’ zien ze er altijd een beetje uit als kleine duiveltjes. Maar ondanks dat er verschillende groepjes op het eiland waren, viel het toch niet altijd mee ze te fotograferen. Ten eerste vallen ze nauwelijks op wanneer ze rondscharrelen op de grond, dus je moet het in de meeste gevallen hebben van ze horen en zien wanneer ze opvliegen en dan goed kijken of, en waar, ze weer landen. En dan snel erheen, jezelf strategisch positioneren en maar hopen dat ze de goede kant opscharrelen en – niet geheel onbelangrijk- er niet weer al te snel een wandelaar aankomt. Want dan gaat de groep de lucht in en begint het hele verhaal dus weer van voren af aan 😉 … Gelukkig pakte het in een aantal gevallen goed uit!

Recently I spent some days on Helgoland with Menno. During migration this can be a good place for birding. Cán be, that is! As last time we were on the island during the same period, there was hardly anything interesting to see. This time however, everything was different and we saw quite some nice species. But the bird I photographed most this year was without doubt the Horned Lark (a.k.a. Shore Lark). An attractive species , that I had photographed before. But not as frequent as this year. We saw them everyday, in different settings: on the white sand, in grassland, on gravel, on tarmac and so on. With their ‘horns’ they always look like little devils to me. But despite the fact that there were several groups in the island, it wasn’t always that easy to shoot them. First of all, they hardly stand out from their surroundings when roaming around, so you most often notice them when they fly off and call. Then you have to check carefully if and where they land again. Then quickly hurry over, take a strategic position and then hope they will come in your direction and that there will be some time before the next passer-by comes. Since if disturbed, they fly off again and the whole exercise starts from scratch 😉 … Luckily, it worked out well enough on some occasions!