Nadat ik een tijdje aan de rand van het water lag, verloor het paartje dodaars langzaam zijn schuwheid en begonnen de vogels langzaam weer dichterbij te komen. Af en toe duikend, dan weer rustig wat dobberend. Het was een koude, maar zonnige ochtend en zon kwam langzaam boven de begroeiing uit. De enige spelbrekers waren twee futen, die niet veel van hun kleine neefjes leken te moeten hebben. Af en toe werden mijn onderwerpen namelijk zonder pardon weggejaagd. Gelukkig kwamen ze ook dan na een tijdje weer terug in de hoek waar ik lag, inmiddels met enigszins verkleumde vingers. Toen de zon te fel werd, hiel ik het maar weer voor gezien. Een mooi begin van de dag!

After lying by the water’s edge for a while, the pair of Little Grebes gradually lost their shyness and slowly began to come closer again. Occasionally diving, then calmly bobbing on the surface. It was a cold but sunny morning, and the sun slowly rose above the vegetation. The only troublemakers were two Great Crested Grebes, who didn’t seem too fond of their smaller relatives. Every now and then, my subjects were chased away without mercy. Fortunately, they always returned after a while to the corner where I was lying, by then with somewhat numb fingers. When the sun became too bright, I decided to call it a day. A beautiful start to the morning!