Last week I was looking for some Glossy Ibises, which usually look rather black. Sometimes they show themselves near a grassy dike, not too far from where I live. Since these dikes are some meters above the farmlands that lay behind it, you can make nice images when the birds stand on top. The low DOF makes for a nice and clean background. Anyway, the black birds I was looking for were not present. But suddenly a white face peeked above the dike. It belonged to a Western Great Egret standing on the other side of the dike. Curious as it was, it showed it’s faced every now and then to check upon what what’s happening on the ‘other side’. Which allowed me the take some not-so-ordinary shots of this species. Maybe some old and forgotten saying: “While looking for something black one may find something white”  ?

Vorige week was ik op zoek naar een paar Zwarte Ibissen, die zich wel eens op een dijkje bij mij in de buurt laten zien. Omdat die dijk een stuk hoger ligt dan de erachter gelegen velden krijg je de vogels soms tegen een mooie, egale achtergrond. In elk geval, de vogels waren er deze keer jammer genoeg niet. Maar opeens verscheen er een spierwit gezicht boven de dijk. Het hoorde toe aan een Grote Zilverreiger, die aan de andere kant van de dijk stond. Nieuwsgierig keek de vogel af en toe even over het randje om te zien wat er aan ‘gene zijde’ gebeurde. Hierdoor kon ik wat niet-alledaadse opnames maken van deze soort. Misschien is het wel een oud gezegde: “Als je naar iets zwarts zoekt, vind je misschien wel iets wits” ?