De zon is nog niet op, wanneer we uit onze Dacia Duster uitstappen en de doodstille woestijn in ons opnemen. Het is vier graden boven nul, geen zuchtje wind en langzaam krijgt het landschap kleur. Tot aan de horizon niks dan steen met hier en daar een klein struikje. Dan plotseling voorzichtig gezang. Yes! Een witbandleeuwerik, één van de soorten waarvoor we hier zijn. Het doet me ergens denken aan de melancholieke zang van de geelkaakweidespreeuw, waarover ik hier al eens schreef. De komende 45 minuten zal de vogel zijn balts uitvoeren. Eerst luid zingend op een struikje, zijn zang in alle richtingen zendend. Dan vliegt de vogel hoog op, om zich vervolgens als een soort gestroomlijnde raket weer richting de grond te laten vallen. Na de landing snel wat eten, weer op een struikje hippen om vervolgens het ritueel van vooraf aan te laten beginnen. Een prachtige belevenis om mee te maken. Naast de verder oorverdovende stilte alleen wij en de leeuwerik. Kom daar nog maar eens om in Nederland…. Een mooier begin van de dag bestaat wat mij betreft niet! Na een klein uurtje wordt het licht snel hard en lijkt ook de vogel er genoeg van te hebben, en verdwijnt hij weer uit beeld. Ons achterlatend met een mooie ervaring en genoeg plaatjes op onze geheugenkaartjes….
The sun hasn’t risen yet when we step out of our Dacia Duster and take in the deathly silent desert around us. It’s four degrees above zero (Celsius), not a breeze in the air, and slowly, the landscape starts to gain color. As far as the eye can see, there is nothing but stone and, here and there, a small bush. Then, suddenly, a soft song. Yes! A Greater Hoopoe Lark, one of the species we’re here for. It reminds me a bit of the melancholic song of the Western Meadowlark, about which I already wrote here. For the next 45 minutes, the bird will perform its courtship display. First, singing loudly on a small bush, directing its song in all directions. Then the bird soars high into the air, only to fall back to the ground like a rocket. After landing, it quickly grabs some food, hops onto another bush, and the ritual begins all over again. A beautiful experience to witness. Besides the overwhelming silence, it’s just us and the lark. You won’t find this in the Netherlands anymore. For me, there’s no better way to start the day! After about an hour, the light becomes harsh, and it seems the bird has had enough too, disappearing from sight. Leaving us with a beautiful memory and enough images on our memory cards….
Jaap
7 Apr 2025Fraaie foto’s en tekst!
Heerlijk!
ZeBirdMan
7 Apr 2025Dankjewel Jaap – het wás ook heerlijk 🙂 ! Groet,
Kevin Hollmann
7 Apr 2025Fraaie serie Hans!
ZeBirdMan
7 Apr 2025Thanks, Kevin!
Albelli
7 Apr 2025Fraaie reeks Hans !
ZeBirdMan
7 Apr 2025Merci!