When I started to develop an interest in birds, the Great Spotted Woodpecker was one of the first birds that made my heart tick. In the dense summer forest close to our home, we could hear them hammering away – but seeing one: that was almost unthinkable. Pretty soon, of course, we found one, and after that I developed the habit of spotting them out of the corner of my eye. Framing them was the next step. First ‘exiting’ evidence shots with the Woodpecker high up in a tree, later almost close-up shots, shots with chicks, you name it. Still, I cannot leave my release button untouched when I see a woodpecker of any kind. And even the abundant Great Spotted ones always make for a nice subject. Herewith some ‘different’ shots I made over the last months, staying close my birding roots 😉

Toen ik wat meer belangstelling voor vogels begon te ontwikkelen, was de Grote Bonte Specht één van de eerste soorten die mijn hart sneller deed kloppen. In het dichtbegroeide bos in de buurt van ons huis konden we ze weliswaar horen roffelen – maar er eentje zien, dat was vast nog eens andere koek. Weldra vonden we echter één en daarna heb ik de gewoonte ontwikkeld om ze zo ongeveer uit mijn ooghoeken al te spotten. Fotograferen was de volgende stap. Eerst ‘opwindende’ foto’s van de Specht ergens hoog in een boom, jaren later bijna close-ups, met jongen – verzin het maar. Toch kan ik de ontspanknop niet onberoerd laten wanneer ik een specht (welke soort dan ook) zie. En zelfs de alomtegenwoordige Grote Bonte blijft voor mij een dankbaar onderwerp. In dit blog enkele ‘anders-dan-anders’ foto’s die ik de laatste maanden maakte, om bij mijn ‘vogelroots’ te blijven zeg maar 😉