Some two weeks ago a Spotted Nutcracker was reported in Wageningen, The Netherlands. And that wasn’t all: it seemed unafraid of people and let itself be photographed very easily. Since a long time this particular bird has been a favourite of mine, due to the great drawing in my field guide. So far, I had only seen it in Italy, from a considerable distance. So, normally a no-brainer, if it wasn’t for the fact that I had a flight to Munich the next day and wouldn’t be back until the next weekend. From Germany I checked every day if the bird was still there, and it was. Seeing one great image after another I started to get a little nervous. Would it stay or would it go? To cut a long story short, immediately after coming back I packed my camera and drove the stretch to Wageningen. And YES (!), the bird was still there. I had hoped for the bird to be busy hiding nuts between the autumn-coloured leaves, as that was what it had been doing on all the pictures I had seen. Instead, this day the bird chose to spent most of its time in a residential area, searching the gardens and walls for insects, apparently still the current diet. Leaving me with mainly shots of a Bird-Between-Bricks. As it was a Saturday it was pretty busy with birders and photographers as well, so after two hours I called it a day. Promising myself to go back another time. More on that in a next blog post 😉  

Ongeveer twee weken geleden werd er een Notenkraker gemeld in Wageningen. En dat was nog niet alles, want het beest bleek ook nog eens handtam en liet zich schijnbaar perfect fotograferen. Al langere tijd is het één van mijn favoriete vogels, mede dankzij de prachtige tekening in mijn veldgids. Tot dan toe had ik ‘m alleen gezien in Italië, en dan nog van behoorlijke afstand. Dus, appeltje-eitje zou je zeggen, ware het niet dat ik de volgende dag een vlucht naar München had staan en niet terug zou komen voor het volgende weekend. Vanuit Duitsland checkte ik elke dag of ‘ie er nog zat, en dat was zo. De ene na de andere prachtplaat zag ik langskomen, dus ik begon toch wel wat nerveus te worden. Het zou toch niet…. Om een lang verhaal kort te maken, zodra ik thuis was pakte in mijn fotospullen en toog naar Wageningen. En JA(!), de vogel was nog niet gevlogen. Ik had gehoopt ‘m te fotograferen terwijl hij nootjes aan het verstoppen was tussen de herfstbladeren, want dat had ik hem op alle foto’s zien doen. In plaats daarvan zat ‘ie deze dag voornamelijk in een woonwijk, waar hij de muren en tuinen afstruinde op zoek naar insecten. Klaarblijkelijk was dat nog zijn dieet. Zo had ik voornamelijk foto’s van een Vogel-tussen-de-Bakstenen. Het was ook nog eens een zaterdag en behoorlijk druk met andere vogelaars en fotografen, dus na twee uurtjes hield ik het voor gezien. Mezelf belovend snel nog even terug te gaan. Meer daarover in een volgende blog 😉 .