Tijdens onze laatste dagen in Zweden zag ik dat er thuis een leucistische aalscholver was gezien in een gebiedje waar ik regelmatig kom. Bij thuiskomst bleek de vogel er nog te zitten, maar ik had geen haast – ‘komt na het weekend wel, eerst maar eens de vakantiezooi opruimen’. En als ‘ie weg mocht zijn tegen de tijd dat ik wilde gaan? Dan was er nog geen man overboord. Je mist tenslotte meer dan je meemaakt.  Maar toen één bevriende vogelaar zei dat het zeker de moeite was een kijkje te nemen en een ándere bevriende vogelaar vroeg of ik toevallig zin had om zaterdagochtend even te gaan vogelen was de keuze snel gemaakt. Het weerzien met zowel de ene als met de andere bevriende vogelaar was als vanouds leuk en gezellig, de vogel zelf daarentegen was een beetje een, nou ja, uh, tegenvaller. Eerst zat het luie kreng nog op z’n gemak ruim een uur uit te slapen, en liet ons vechtend tegen de muggen wachten of er nog wel iets ging gebeuren. We hadden net bedacht dat het wel mooi geweest was, en waren nog geen 100 meter terug richting te auto gelopen toen ‘ie opeens in beweging kwam, de plas overzwom en ver van ons vandaan ging zitten. Daarnaast, ondanks dat ‘ie op diverse plekken omschreven was als ‘spierwit’, vond ik het eerlijk gezegd maar een wat smoezelige vogel. Maar goed, eerlijk is eerlijk: het heeft natuurlijk toch wel wat – zo’n exotische verschijning ! Enfin, beetje ouwehoeren, af en toe een plaatje van veraf en toen toch maar snel aan de koffie. Daarbij hebben we direct alvast weer wat mogelijke vogelbestemmingen voor het voorjaar doorgenomen. Dat dan weer wel 😉 …

During our last days in Sweden, I saw that, back home,  a leucistic Cormorant had been spotted in an area I often visit. When I got home, it turned out the bird was still there, but I wasn’t in a hurry—I’d go after the weekend, after tidying up all the vacation stuff. And if it was gone by the time I wanted to go? Well, no big deal. You miss more than you see, after all. But when one birdwatcher friend said it was definitely worth it and another friend asked if I wanted to go birdwatching on Saturday morning, the choice was quickly made. The reunion with both friends was just as fun and pleasant as always, but the bird itself was a bit of a disappointment. At first, the lazy thing sat there sleeping for an hour while we waited, swatting away mosquitoes, wondering if anything was going to happen. We had just decided to call it a day and hadn’t walked more than 100 meters back toward the car when it suddenly moved, swam across the pond, and settled far away from us. Besides this, the bird had been described as ‘clear white’, but if found it more off-white to be honest. Bu then again, such an exotic bird makes for a nice experience! Anyway, after some chatting and taking a few distant photos, we quickly headed for coffee. We also discussed possible birding destinations for the spring. So there’s that 😉 …