Of course, while in the US, I had to go and look for Burrowing Owls. Over the years my most beloved American species. An easy one this time, since two years ago I had found several locations already. This time, however, I was aiming for some ‘sunset mood’ shots. I ventured out for two nights, making sure I arrived some two hours before sunset and check out which burrow would suit my goal. And, most important, check which owls were out, since that’s not always guaranteed of course. I got what I wanted and had some time to experiment with vantage points, back-light, close up or far away etc. The first night, when almost too dark to shoot, I was taken by surprise when suddenly the owls started courting and even mating. I got some not-that -good evidence shots, but for the sake of it I include two of them in this blog as well 😉 …

Natuurlijk wilde ik, toen ik in de VS was, weer even langs bij de Holenuilen. Door de jaren heen toch wel mijn favoriete Amerikaanse soort. En een makkie deze keer, want twee jaar gelden had ik al een aantal plekken gevonden. Deze keer echter wilde ik me concentreren op foto’s met een ‘zonsondergang’-sfeertje. Ik ben er twee avonden op uit getrokken, zorgend dat ik circa twee uur voor zonsondergang te plaatse was. Zo kon ik zien welke burcht geschikt lag ten opzichte van de zon, en – het belangrijkste – om te checken welke uilen ‘thuis’ gaven. Dat laatste is namelijk altijd maar afwachten. Ik kreeg wat ik wilde en kon lekker experimenteren met standpunten, tegenlicht, dichtbij of veraf etc. De eerste nacht, toen het eigenlijk al te donker was om nog te kunnen fotograferen, werd ik verrast toen twee uilen elkaar het hof gingen maken en er opeens een paring voor mijn neus plaatsvond. Ik maakte wat niet-al-te-beste bewijsplaatjes, maar sluit er voor het idee toch maar twee bij dit blog bij 😉