lyrics from ‘Paper Moon’ by Ryan Adams (for the Whiskeytown album ‘Pneumonia’, 2001)
Eigenlijk dacht ik dat alleen Weerwolven naar de Maan zongen. Niets bleek echter minder waar toen ik een tijdje geleden voor zonsopgang door de duinen struinde. Ik hoorde iets verderop een maar al te bekende zang. Nee, niet die van een Weerwolf, maar van een Blauwborst. Toen ik de Maan zag zakken naar de horizon ontstond er een beeld in mijn hoofd. Aan de slag dus ! De eerste struik waarop ik de vogel vond, was echter zo laag dat ik met geen mogelijkheid zelf laag genoeg kon komen voor de juiste hoek. Zand in mijn oor van het zijdeling plat op de grond liggen, maar het wilde nét niet. De Blauwborst verplaatste zich van zangpost naar zangpost, terwijl de maan ondertussen steeds verder zakte. Nog even en het zou helemaal niet meer lukken. Alsjeblieft, geef me nog een paar minuten extra ! Uiteindelijk ging de vogel, heel eventjes, in een duindoorn op een heuvel zitten. Nu moest ik weliswaar op mijn tenen gaan staan om hem er goed op te krijgen, maar soit. Ik kreeg het plaatje dat ik in gedachten had. “The world is not a monster”, als je het maar even de tijd geeft ….. Ook nadat de Maan inmiddels uit beeld was nog maar wat plaatjes gemaakt, ik was er nu toch. Trouwens, voor wat betreft de songtekst hierboven, die is van Ryan Adams met zijn band Whiskeytown. Ik herinner me een concert van hem in Paradiso, Amsterdam, het zal in 2001 zijn geweest. Toen hij rond een uur of negen het podium op kwam leek hij dronken of stoned – en was het vermoedelijk allebei. We bereidden ons voor op een korte show aangezien hij elk moment in elkaar leek te kunnen zakken. Maar naarmate de tijd verstreek werd het beter en beter. Uiteindelijk zou het optreden tot half twee ‘s-nachts duren! We waren doodop, en moesten nog terug naar Den Haag en de volgende dag gewoon werken. Maar het was geweldig – één van de meeste intense concerten die ik ooit heb bezocht. Toen hij, een jaar later, weer in Amsterdam was begon hij met de woorden “de laatste keer dat ik hier stond is het nogal laat geworden”. Ik kon alleen maar denken “oh nee, niet nog een keer”. Mijn gebeden werden gelukkig verhoord, net als met de Maan en de Blauwborst.
Actually, I always thought that only Werewolves sing to the Moon. Nothing could be further away from the truth, as I recently found out. While roaming through the dunes before dawn, I noticed an all too familiar song, a bit further down the path. No, not that of a Werewolf, but that from a Bluethroat. As I saw the Moon setting towards the horizon, an image materialised in my head. So, I had to get to work ! The first perch I found the bird on was so low however, that there was no way I could get low enough myself to have the right angle. I even got sand in my ear from lying flat on the ground sideways, but even that didn’t work out. The Bluethroat moved from singing post to singing post, as the moon kept sinking. Time was running out. Please give me some more minutes! Finally the bird sat, for a very brief moment, on a buckthorn on a small hill. Now I had to stand on my toes for the right view, but what did I care. I got the images I had in mind. So, “The world is not a monster” after all …. After the Moon had disappeared completely, I hung around for some more snapshots, as I was there now. A propos, the lyrics above are from Ryan Adams’ band Whiskeytown. I remember visiting a concert of Ryan Adams in Amsterdam, must have been in 2001. As he climbed the stage around 9 pm he seemed drunk or stoned – and was probably both. We prepared for a short show as he would most likely collapse pretty soon. But as time passed, he got better and better. As it turned out, the show lasted until 1:30 am ! We were totally worn out, and still had to drive back to The Hague and go to work the following day. But, it was magnificent – one of the most intense live shows I have ever seen. When he was back again in Amsterdam, a year later, he started by saying “last time I was here, it got pretty late’. All I could think of was “no, please, not again” 🙂 . My prayers were heard, as with the Moon and the Bluethroat.
