For a while we had quite some windy weather, but last week there was much less wind. So, I tried to find some ‘peaceful waters’. I did find some, but also noticed that the stillness of these waters can be easily (and brutishly) disturbed. As I was shooting Black-necked Grebes, suddenly out of nowhere a Coot came running by. Running? Yes, running – because that’s what they seem to do. Spectaculair, but I had hoped for some other spectacle – caused by the Grebes courting -, but sometimes you have to do with what natures grants you. At another location, I noticed how a bunch of Mallards, youngsters that is, created quite a turmoil in the water. They were speeding up quite a bit as well, and the difference in water surface between before and behind them is remarkable 😉 … So much for calm waters.

Een tijd lang hadden we behoorlijke onstuimig weer, maar de laatste week was er beduidend minder wind. Ik besloot dus wat ‘stille wateren’ op te snorren. Die vond ik, maar ik kwam er ook achter dat het roerloze water gemakkelijk (en bruut) verstoord kan worden. Toen ik Geoorde Futen aan het fotograferen was, kwam er opeens, vanuit het niets, een Meerkoet voorbijrennen. Rennen? Ja – rennen, dat is namelijk wat ze lijken te doen. Een waar spektakel, maar ik had eigenlijk gehoopt op een ander soort spektakel: baltsende Futen. Maar goed, soms moet je het doen met wat de natuur op dat moment voor je in petto heeft. Op een andere plek zag ik nog hoe een groep Wilde Eenden (lees: opgeschoten jongeren) voor behoorlijk wat reuring zorgden. Ook zij hadden er flink de vaart in, wat zorgde voor een opmerkelijk verschil in de waterspiegel voor en achter de eendjes 😉 … Tot zover de stille wateren.