Het leven van een zomertaling gaat niet altijd over rozen. En dat van een fotograaf ook niet, daarover zo meer. Maar eerst: de zomertaling. Heb je net weer die langeafstandsvlucht vanuit Afrika achter de rug en denk je even rustig te kunnen bijtanken in een slootje, dan blijkt dat daar ook een paar van die agressieve meerkoeten zitten. Het meest vervelende is daarbij nog wel dat ze zo onvoorspelbaar zijn. Soms laten ze je een half uurtje met rust, om je vervolgens weer een kwartier lang alle kanten van de sloot te laten zien. Geen idee dus waar je aan toe bent met dat tuig. Tijdens het eten en rusten moet je daarom voortdurend alles in de gaten houden. Wat een nare beesten types. Als fotograaf heb je het al niet veel beter. Denk je eindelijk eens een goed fotografeerbare zomertaling voor de lens te hebben, wordt ‘ie voortdurend opgejaagd door een stelletje van die pestkoeten. Nou ja, eerlijk is eerlijk, dat levert natuurlijk wel de nodige actieplaatjes op. Nee, wat veel lastiger is, is dat je eigenlijk aan alle kanten ogen nodig hebt. Zo moet je niet alleen de zomertaling in de gaten houden, maar ook voortdurend bedacht zijn op de hondenkak die overal ligt. Maar okay, dat is op zich allemaal nog wel te doen. We zijn wel wat gewend tenslotte. Wat echter om een setje achteruitkijkspiegels vraagt is die aanwezige territoriale knobbelzwaan. Want dat beest is namelijk net zo onvoorspelbaar als die koeten. Het ene moment dobbert ‘ie rustig en schijnbaar vredelievend rond, het andere moment komt het witte monster blazend aanzwemmen en probeert je te bijten. Of, zoals een medefotograaf overkwam: terwijl hij rustig aan de oever zat te fotograferen, kwam de zwaan hem – over land – rennend van achteren aanvallen. Ik kon ‘m nog net op tijd waarschuwen. Zo’n beest duwt je tenslotte zomaar het water in. De buurtbewoners noemen hem inmiddels de ‘terrorzwaan’ begreep ik, omdat ‘ie regelmatig aanvallen uitvoert op kinderen, honden en eigenlijk alles wat maar in de buurt komt. Het nest van de zwanen bevindt zich overigens op een eilandje waar geen mens kan komen, dus een beetje overdreven is het allemaal wel weer, van die zwaan 😉 . Enfin. Na al deze ontberingen zonder kleurscheuren te hebben doorstaan, keerde ik tevreden met mijn beelden huiswaarts. Om de volgende dag tijdens het uitzoeken ervan het schokkende nieuws te horen dat Taylor Hawkins overleden was… Werd het toch nog een klotedag. Fuck fuck fuck.
Life for a garganey isn’t always a picknick in the park. Nor that for a photographer for that matter, more about that later. But first: the garganey. Having survived the long haul flight from Africa again, you think you found a nice and quiet place to charge your battery. Only to find out that you share it with some of those aggressive coots. And the most annoying part is that they are totally unpredictable. They can totally ignore you for some thirty minutes, to suddenly attack you and show you every corner of the pond. You simply can’t count on them. So, during feeding and resting, you have to be alert all the time. Nasty creatures. For a photographer, the situation isn’t much better. When you finally have found a garganey that can be photographed nicely, there’s these coots hunting the poor duck in all directions all the time. Ah well, it makes for some action shots at least. No, what’s more annoying is that you need to have eyes looking in all directions at the same time. Of course, you have to keep track of the bird, but also stay clear of the dog poo that seems to be everywhere. But okay, that’s all doable. What really makes a rear view mirror necessary is the territorial mute swan. As unpredictable as the coots. Floating in a relaxed and seemingly peaceful manner one minute, a moment later the white monster is hissing and trying to bite you. Or, as happened to a fellow photographer: while sitting at the bank, the swan tried to attack him overland and from behind. I could warn him just in time. I meant, this bird can easily push you into the water. The locals meanwhile refer to the bird as ‘terror swan’ as it goes after children, dogs and basically anything that comes close. Its nest is by the way on a small island, where no men can come, so all the hassle seems a bit like overreacting from the swan 😉 . But, after all these challenges, I returned home happy withe the shots. Only, while sorting out the images the next day, to hear the shocking news that Taylor Hawkins had passed away… Turned out to be shitty after all. Fuck fuck fuck.
Henk de Bes
30 Mar 2022Mooie platen en een mooie beschrijving van de omstandigheden
ZeBirdMan
31 Mar 2022Dankjewel, Henk !
Kris
6 Apr 2022Hi – this is Kris from NPN. Great session you had and some terrific shots. I’ve been chased by a mute swan while in a kayak. Pretty hairy there for a minute, but I didn’t overturn. We don’t have muties here, but I stay back from trumpeters in case they’re just as cranky. We don’t have these ducks here so it’s a treat to see one in such a nice setting and light.
ZeBirdMan
6 Apr 2022Hey Kris, thanks for your reaction. That sounds like a tricky experience, luckily you stayed dry 😉 .. Personally I think this is one or nice ducks.. Cheers, Hans
Stephen Stanton
6 Apr 2022Great to see your session shots of this very unique looking species, lots of interesting markings. Always enjoy your write ups too….sorry about your friend.
ZeBirdMan
6 Apr 2022Thanks Stephen for your encouraging words ! Cheers, Hans
David Schoen
7 Apr 2022Amazing work Hans. Hard to pick a favorite. The other similar flight shots and at water level duck shots are incredible.
ZeBirdMan
7 Apr 2022Thanks David, for looking and glad you like them ! Cheers, Hans