Onlangs schreef ik over een jonge buizerd, die zich van alle kanten liet fotograferen en daar geen enkel probleem mee leek te hebben. Ik kon toen niet bevroeden dat er daags later niets minder dan een jonge roodpootvalk zou opduiken, die minstens zo ‘easy’ was. Hoewel de soort zelf een schaarse doortrekker is voor ons land, trok dit exemplaar wel extreem veel bekijks. En dat, terwijl er ook op veel andere plekken in het land roodpootvalken werden gezien – er leek zelfs sprake van een influx. Maar die drukte (ik telde op een gegeven moment 45 aanwezigen) was nog de minste uitdaging deze keer. Ik had de soort al wel eens mooi kunnen fotograferen, in 2013. Interessant weetje: we waren er toen met z’n drieën, het waren andere tijden 😉 . Denk ik overigens aan die keer terug, dan denk ik vooral terug aan geschaafde knieën en voeten vanwege het in korte broek en op blote voeten kruipen door het stoppelveld waar het dier enkele dagen verbleef. Maar goed, je moet er wat voor over hebben. De valk van dit jaar gaat wat mij betreft de geschiedenis in als de ‘paalvalk’. Wat dat was namelijk wel even een dingetje: het grootste deel van de tijd zat ‘ie op, eufemistisch gezegd, niet de meest aantrekkelijke palen. Zo leek het in elk geval op de foto’s die ik voorbij zag komen. Na een weekje twijfelen, ben ik toch maar eens zelf ter plekke gaan kijken om te bezien wat er fotografisch uit te halen zou zijn. De palen (er stonden er wel 80 volgens mij) in ogenschouw nemend, kwam ik al vlug tot de conclusie dat het voor de foto’s zou moeten komen van het licht, het weer en de vogel in de lucht of aan de grond. Zo gezegd, zo gedaan – want dat is dan natuurlijk wel weer het grote voordeel van een handtamme en zeer plektrouwe vogel. Het werden dus plaatjes van de vogel tegen de maan, tegen de zon, in de regen, jagend, met een prooi, mijmerend op een kluit – noem maar op. Soms werden de beelden clean, soms kitsch. Ik vroeg, de valk draaide. En daarmee was het toch een echte circusvalk geworden, die al zijn kunstjes keurig achter elkaar liet zien. Maar goed, ik vond het stiekem allang best – en los van alle fotokansen is het natuurlijk ook gewoon een prachtige vogel 😉 …. Toen de bezoekersaantallen dag na dag afnamen, trok het valkje weer verder. Logisch. Want je gaat, als circusvalk, natuurlijk niet voor anderhalve man en een paardenkop optreden. Enkele dagen later ben ik trouwens nog even naar een échte voorstelling geweest, in Carré in Amsterdam: het Scapino Ballet met een groep acrobaten en live muziek van Blaudzun – een onvergetelijke voorstelling. Minstens zo onderhoudend als die valk 🙂 !

Recently, I wrote about a juvenile Common Buzzard that let itself be photographed from all angles and was totally at ease with that. What I couldn’t have imagined then, was that only days later a young Red-footed Falcon would show up, which would turn out to be just ‘as easy’. The species is a rare migrant for our country, and was attracting the expected crowds. Even when many more Red-footed Falcons were seen in other places in The Netherlands (it looked like an influx). But these crowds (at one point I counted 45 people) proved to be the least of my challenge. In the past, I already had been able to make some nice shots, in 2013. Interestingly enough: there were three of us there, different times back then 😉 . Thinking back on that shooting, I mainly remember scratched knees and feet, due to crawling in shorts and barefoot through the nasty field were the bird resided for two days.  But hey, no guts no glory. This year’s falcon will be documented for history as the ‘pole falcon’. Since here was the downside: it mainly perched on, euphemistically stated, quite plump and ugly wooden poles. Or so I judged from the images I saw. After doubting for a week, I decided to drive over have a look at the setting for myself and see what I could get out of it, photography wise. Looking at the poles (there seemed to be some 80 of them), I concluded that for acceptable images it had to come from the light, the weather or the bird in the sky or on the ground. Said and done – as that is the big plus of a rather tame bird that hangs around the same place for some time.  And so I ended up with shots of the bird against the moon, against the sun, in the rain, hunting, with prey and contemplating while sitting on a chunk of mud. Images sometime clean, sometime kitsch. And so it turned out to be a true circus bird, showing all its tricks. For me a guilty pleasure after all – and of course it’s a beautiful bird in itself 😉 …. And, as the audience became smaller day by day, the bird moved on. Makes sense. As one doesn’t perform in an empty theater. A few days later I went to a real performance, in Royal Theatre Carré in Amsterdam: the Scapino Ballet with a group of acrobats and live music by Blaudzun – a memorable experience. At least as entertaining as the falcon 🙂 !