Wolven zijn hot in de Nederlandse natuurfotografie. En net zoals de wolf de samenleving splijt, leidt ook het fotograferen ervan tot ophef en gedoe. Eerlijk is eerlijk, ik zou het wel leuk vinden dit imposante dier eens voor de lens te hebben, maar als ik her en der lees hoe het er aan toegaat, dan denk ik toch ‘laat maar zitten’. Voor mij hoort bij zo’n ervaring toch ook iets van ‘natuurbeleving’, en dat is lastig als je omringd wordt door andere mensen. Dus, ondanks dat heel even ‘wolf’ door mijn hoofd spookte na het zien van fraaie beelden van anderen, werd het toch gewoon een rondje delta – zoals wel vaker in deze tijd van het jaar. Tijdens ons rondje gingen we ook even langs bij een soort die over het algemeen tot minder ophef en discussie leidt: het roodborstje. Alleen, dit betrof een leucistische vogel, en dat maakt alles natuurlijk anders. De vogel zat soms verborgen in de bosjes, maar liet zich af en toe ook prima zien. Een fijne verschijning en leuk om een keer te zien. Ik heb er wel wat mee, die afwijkende gevallen. En tot ophef leidt het zelden, dus wel zo veilig. Maar, mocht er een opeens een witte wolf opduiken op Veluwe, dan denk ik dat mijn bezwaren dienaangaande rap overboord gooi en me die kant op spoed. Dus wie weet …. 

Wolves are hot in Dutch nature photography. And just like the wolf divides society, photographing it also leads to commotion and controversy. To be honest, I would love to have this impressive animal in front of my lens someday, but when I read about how things go in practice, I think, “never mind.” For me, an experience like that should still have something of a “nature experience” in it — and that’s hard when you’re surrounded by other people. So, even though the word “wolf” briefly crossed my mind after seeing some beautiful shots from others, I ended up doing a drive through the delta instead. As I often do around this time of year. On that trip, we also stopped by a species that usually causes far less fuss and debate: the robin. Only, this one was a leucistic bird — and that, of course, makes everything different. The bird was sometimes hidden in the bushes, but every now and then it showed itself quite nicely. A delightful sighting and fun to see once. I have a bit of a soft spot for these kinds of unusual cases. So, if a white wolf suddenly showed up in the Veluwe, I think I’d quickly toss my objections aside and head over there in a hurry. So who knows…