Op de stranden van Helgoland wemelt het van de piepers. Dat wil zeggen, als er genoeg vliegjes tussen het wier zitten. En dat varieert nogal van jaar tot jaar, zo is me opgevallen. Vorig jaar was het niks. Maar, dit jaar waren er genoeg vliegjes en dus genoeg piepers. Hoofdzakelijk graspiepers, maar er liepen ook de nodige oeverpiepers tussen. Ik zie ze hier thuis regelmatig wanneer ze tussen de blokken van de havenhoofden bij Scheveningen op zoek zijn naar voedsel, maar echt dichtbij willen ze dan nooit komen. Althans niet bij mij. Nee, dan op de stranden van Helgoland. Gewoon even gaan liggen en na een tijdje lopen ze binnen scherpstelafstand. Niet dat je daar nou echt op zit te wachten natuurlijk, maar het klinkt altijd wel lekker. Een beetje leuke plaatjes maken is nog wel lastig trouwens, want ze staan geen moment stil. Maar goed, met wat geduld komt ook dat prima voor de bakker.

On the beaches of Heligoland, there are plenty of pipits. That is, if there are enough flies in the seaweed. And this varies quite a bit from year to year, as I’ve noticed. Last year, there were none. But this year, there were plenty of flies, and hence, plenty of pipits. Mostly Meadow Pipits, but there were also several Rock Pipits among them. I see them regularly at home when they are searching for food between the blocks of the harbor heads in Scheveningen, but they never really come close, at least not to me. But on the beaches of Helgoland, it’s a different story. Just lie down for a while, and after some time, they come within close focusing distance. Not that you’re really waiting for that to happen, of course, but it does sound nice. Taking some nice pictures is a bit tricky because they never stay still for a moment. But with a little patience, it all works out just fine.