Ever since we moved to this place in 2006, we have had Oystercatchers breeding on the neighbouring rooftops. As the coast line has hardly any good breeding spots left here (due to buildings and recreation) the birds have moved inland. In our city, there’s luckily enough flat rooftops with pebbles, which make for alternative breeding grounds. Usually ‘our’ Oystercatchers arrive around mid March. At that time we see them foraging on the green in front of our house and I usually make some shots. When they have settled at some of the roofs, we don’t see them that much anymore. Until they have chicks that is, since from then on they fly on and off with fresh food (mainly worms) for their babies. When these are getting bigger, we can sometimes see them roaming around the roof’s edge, which is always a bit scary. Yesterday, while sipping my morning coffee, I heard call after call outside. It appeared that one chick had jumped from the roof, and was now roaming around the green in front of our house, exploring its new world. The parents were alarming all the time, as there’s quite some pedestrian traffic early Saturday morning (mainly dogwalkers and runners, car traffic is, luckily, usually slow around this time). As Mum and Dad also had offspring still up on the roof, they needed to multitask. After some 45 minutes though, the chick made it somehow to the other side of a small canal, to a much quieter place in the park. The parents still kept a watchful eye on it, but seemed much less panicking. So, let’s see how this continues ….. but so far so good, it seemed.
Sinds we hier in 2006 zijn komen wonen, hebben we elk jaar broedende Scholeksters op de naburige daken gehad. Aangezien er hier aan de kust vrijwel geen geschikte broedplekken meer zijn (alles is volgebouwd of wordt voor recreatie aangewend), zijn de vogels landinwaarts getrokken. Hier in de stad zijn gelukkig genoeg platte daken met kiezels erop, wat prima alternatieve broedplaatsen zijn. Normaalgesproken arriveren ‘onze’ Scholeksters ongeveer midden maart. Dan zien we ze hier voor het huis vaak foerageren en maak ik er meestal wat plaatjes van. Als ze eenmaal een plekje hebben gevonden op één van de daken, zien we ze veel minder. Totdat de jongen er zijn natuurlijk, want vanaf dat moment vliegen ze af en aan met voer (voornamelijk wormen) voor hun kinderen. Als die groter worden, zien we ze soms langs de dakranden wandelen, wat altijd best een beetje eng is. Gisterenochtend, terwijl ik aan een kopje koffie zat, hoorde ik achter elkaar roepen buiten. Het bleek dat één van de jongen van het dak was gesprongen, en nu op het gras hier voor de deur rondliep, druk bezig zijn nieuwe wereld te verkennen. De ouders alarmeerden echter voortdurend, want zaterdagochtend is er redelijk wat voetgangersverkeer hier (voornamelijk hardlopers en hondenuitlaters, auto’s zijn er dan niet zo veel). Aangezien Pa en Ma ook nog spul op het dak hadden zitten, moesten ze alles tegelijk doen. Na ongeveer drie kwartier slaagde het jong er op de één of andere manier in om aan de overkant van de sloot te komen, op een veel rustigere plek. De ouders hielden ‘m nog wel nauwlettend in de gaten, maar leken een stuk minder paniekerig. Dus in ben benieuwd hoe dit verder gaat … maar tot zover leek alles in elk geval okay.
