For quite a while, a Ross’s Goose hung around in The Netherlands, not too far a drive from where I live. Ross’s Goose is a rather small, white goose and to me one of the most delicate geese species. It could be seen among flocks of other geese (Greylag-, Canada and Barnacle Goose), but every time I paid the bird a visit it was quite far away (see panorama image). No problem for viewing it through my binoculars, but not the best distance for shots. Last week, my luck turned for the better though. When arriving I suddenly saw it sitting on a public field, with some Greylag- and Egyptian Geese. I quickly parked the car, changed into my rain gear (since I was planning on low angle shots) and headed for the geese. I noticed a jogger coming from the opposite direction though, so I quickly took position and fired some shots – just in case. What I feared happened: when the jogger passed the group they flew up. Luckily they landed in nearby waters, so I could make some more shots of them swimming. After another fifteen minutes they flew off, to one of the (far away) farm fields to eat. Leaving me happy with what I got, but also wondering how things would have been without the jogger ….
Geruime tijd hing er een Ross’ Gans rond in Nederland, op een klein stukje rijden van waar ik woon. De Ross’ Gans is een vrij kleine, witte gans en naar mijn mening één van de meest delicate ganzensoorten. Hij was te zien tussen groepen andere ganzen (Grauwe-, Canadese- en Brandganzen), maar elke keer wanneer ik ging kijken zat ‘ie een behoorlijk eind weg (zie panoramafoto). Geen belemmering om hem mooi door de kijker te kunnen bekijken, maar niet de beste afstand voor foto’s. Vorige week had ik dan toch een keertje mazzel. Toen ik aankwam zag ik hem opeens op een openbaar veldje zitten, samen met wat Grauwe- en Nijlganzen. Snel parkeerde ik de auto en deed mijn regenkleding aan (want ik wilde een laag standpunt innemen) en ging richting de ganzen. Van de andere kant zag ik echter een jogger aankomen, dus ik nam snel positie in en maakte wat foto’s – je kan maar alvast wat hebben. Waar ik al bang voor was gebeurde inderdaad: toen de jogger de ganzen passeerde vlogen ze op. Ze landden echter gelukkig weer in een watertje dichtbij, dus kon ik nog wat foto’s maken terwijl ze zwommen (‘elk nadeel heb zijn voordeel’). Na ongeveer vijftien minuten vloog alles alsnog weg, richting het boerenland om te gaan eten. Ik bleef tevreden achter met mijn foto’s, me evenwel afvragend hoe het zou zijn gelopen wanneer deze jogger er niet was geweest ….
