Om nog een beetje fit te blijven lig ik normaalgesproken twee keer per week in het zwembad. Niet echt mijn hobby eerlijk gezegd: vroeg je bed uit en een half uur baantjes trekken. Achteraf is het overigens meestal wel lekker om gedaan te hebben. Hardlopen vind ik (hoewel ik me ook daar toch altijd wel even toe moet zetten) toch een stuk leuker: je bent lekker buiten, voelt het weer en hoort de vogels fluiten. Soms kom ik op mijn rondjes daarnaast ook nog eens leuke dingen tegen. Toen ik onlangs mijn vaste rondje liep, hoorde ik de bedelroep van een jonge buizerd. Ik was er al van de op hoogte dat ze er zouden zitten, maar doordat ik ze nu zelf hoorde en ook even zag in het voorbijgaan, werd ik aangemoedigd om – na mijn rondje te hebben uitgelopen – even terug te gaan met de camera. Er bleken niet minder dan drie jongen te zijn: luidruchtig, zeer aanwezig en vrijwel continue naar hun ouders roepend om meer eten. Ondanks dat ik van de soort zelf nooit heel enthousiast wordt (beetje lompe, wat sukkelige vogels), vond ik deze jonge vogels toch wel erg leuk. Met een mooi, wat crèmekleurig vers verenpak en – wel zo handig bij buizerds -niet echt schuw. Op één moment liep er zelfs eentje vlak voor me op de grond, op zijn gemak nieuwsgierig in wat blaadjes te pikken. Wonderlijk allemaal. Ook zat er eentje op z’n gemak een bruine kikker te slopen. Dat had ik een buizerd nog niet eerder zien doen. Al met al dus een bijzonder leuke ontmoeting. En zo was het hardlopen, achteraf, nóg leuker dan normaal 🙂 .

To stay a bit fit, I usually visit the swimming pool two times a week. Honestly, it’s not really my hobby: getting up early and swimming laps for half an hour. However, it’s usually nice to have done it – afterward. I find running much more enjoyable: you’re outside, feeling the weather, and hearing the birds sing. Sometimes, I also come across interesting things on my runs. Recently, when I was running my usual route, I heard the begging call of a young Common Buzzard. I already knew they would be there, but hearing and seeing them myself encouraged me to go back with my camera after finishing my run. It turned out there were no fewer than three young buzzards: noisy and present, constantly calling out for food. Although I’m not usually very enthusiastic about the species (a bit clumsy, somewhat awkward birds), I found these young birds quite charming. With a nice, somewhat creamy new plumage and (handy with buzzards) not really shy. At one point, one was walking right in front of me on the ground. It was all quite wonderful. One of them was also comfortably tearing apart a brown frog, which I hadn’t seen a buzzard do before. All in all, a very special encounter. So, running was, in retrospect, even more enjoyable than usual 🙂 .