Last weekend I went back to the beach, to see if I could get a glimpse of the Humpback Whale again (see this post). Next time, I’d better double check what I aks for, since I got exactly that: a glimpse. Of course, I had hope for a breaching whale up close. So, I decided to see if I could find some Sanderlings, since these little birds always make me happy. I found some, and one seemed very special… It had a shell attached to one of its feet. It looked huge upon its little foot, but it didn’t seem to bother him. He could walk, run, fly and – most important – eat. The shell gave a whole new meaning to the word ‘clam food’ to me 😉 . I assume (and hope) that at some point by now it lost this food again. In any case, it made for Sanderling shots that I didn’t have in my portfolio until now….
Vorig weekend ben ik nog eens teruggegaan naar het strand om te zien om ik nog eens een glimp van de Bultrug kon opvangen (zie deze post). Ik had beter moeten nadenken over mijn verzoek, wat ik kreeg precies dát: een glimp. Terwijl ik natuurlijk hoopte op een springende walvis dicht voor de kust. Enfin, ik besloot nog maar even op zoek te gaan naar Drieteenstrandlopers, vogels waar ik altijd vrolijk van word. Ik vond er enkele, en eentje zag er nogal speciaal uit… Hij had namelijk een schelpje om zijn poot geklemd. Tegen zijn dunne pootje leek het een enorm ding, maar hij scheen er weinig last van te hebben. Hij kon lopen, rennen, vliegen en – niet geheel onbelangrijk – eten. Dit schelpje gaf weer een nieuwe dimensie aan het engelse woord ‘clam food’ (‘schelpdierenvoedsel’) voor mij 😉 . Ik ga er vanuit (en hoop natuurlijk) dat hij het ding inmiddels wel weer kwijt is. In elk geval, het zorgde ervoor dat ik Drieteenfoto’s kon maken die ik nog niet in mijn collectie had tot nu….