Since several days, I am humming this Carlos Santana song while checking out the woods. Well, to me it’s a Carlos Santana song, for others it may be a song by The Zombies (original, dated 1964). I only heard it when it was released in 1977 by Santana, and it must have been one of the first singles that I bought. Anyway. The reason I am humming this, is that I have been visiting my longtime female friend, The Sparrowhawk, over the last weeks. As she knows me, she allows me ample time to shoot. From close-by, far-away, in back light – you name it. She has had presumably a terrible end of the breeding season though, since her nest was crushed by a storm last week. And I have not a clue as what happened to the chick(s) – I have only seen her on the nest and cannot tell how far she was in the process, as I didn’t see any chicks. After the tree fell, she sat in nearby trees for a couple of days (same behaviour as when the young are still on the nest, just before they fly out), but since last Saturday I haven’t seen her anymore. Hence the song. In another part of the forest a nest has produced at least three chicks, one of which posed for my camera for a brief moment. It found me quite boring by the looks of it. So, for this year, this seems to be the end of the Sparrowhawk season here ….

Sinds enkele dagen neurie ik dit nummer van Carlos Santana wanneer ik mijn rondje bos doe. Nou ja, voor mij is het een nummer van Carlos Santana, voor anderen misschien een nummer van The Zombies (het origineel, uit 1964). Ik hoorde het nummer echter pas toen het in 1977 werd uitgebracht door Santana, en het zal één van de eerste singeltjes zijn die ik heb gekocht. Enfin. De reden dat ik dit liedje neuriede, is dat ik mijn oude vriendin De Sperwer de afgelopen weken vaak heb bezocht. Aangezien we elkaar kennen, geeft ze me altijd uitgebreid te kans om haar te fotograferen. Van dichtbij, van veraf, met tegenlicht – alles kan. Ze had vermoedelijk helaas een dramatisch einde van het broedseizoen, aangezien haar nest vorige week tijdens een storm is ingestort. En ik heb geen flauw idee wat er met de mogelijke kuikens is gebeurd. Omdat ik alleen maar haarzelf op het nest heb gezien (en dus geen jongen), heb ik niet kunnen vaststellen hoever het broedsel was gevorderd. Nadat de boom omgevallen was, heeft ze een aantal dagen in bomen in de buurt gezeten (hetzelfde gedrag als wanneer de jongen nog op het nest zijn, en bijna klaar om uit te vliegen), maar sinds zaterdag heb ik haar niet meer gezien. Vandaar het liedje dus. In een ander deel van het bos heeft een nest in elk geval drie jongen opgeleverd, waarvan er eentje wel even wilde poseren voor een kort moment. Hij vond me echter nogal slaapverwekkend zo te zien. Voor dit jaar lijkt het Sperwerseizoen  hier dus wel zo’n beetje ten einde ….