Gisterenavond was het weer eens zover.. een jong van het hier op de daken broedende paartje scholekster kon zich niet langer inhouden en was – nog veel te klein – van het dak gesprongen. Daarna was ‘ie klaarblijkelijk ook nog eens een eindje aan de wandel gegaan, want toen we – bijna weer thuis van onze avondwandeling – zijn ouders luid hoorden alarmeren, bleek ‘ie diep achter de hekken van het Paleis Huis ten Bosch hier te zitten. Een kraai verheugde zich zichtbaar al op deze gemakkelijke prooi – linke boel.  Zelf konden we er natuurlijk niet bij komen, dus maar snel de dienstdoende Marechaussees gealarmeerd, en eentje was zo vriendelijk om de jonge vogel met een sneeuwschuiver uit de sloot te vissen en via alle beveiligingsluizen bij de paleisingang af te leveren.. De ouders van het arme beestje volgden de beste man, luid roepend en in paniek, op de voet. Die ouders in paniek he, niet die man natuurlijk. In de tussentijd haalde ik snel even de camera. Eenmaal buiten kroop het jong vrijwel direct onder één van de oudervogels om weer op te warmen. Probleem was echter dat ze op een nogal ongelukkig plekje waren gaan zitten: een minuscuul stukje groen tussen fietspad en autoweg … Ik besloot er dus maar even bij te blijven en maande fietsers en auto’s tot afremmen. Gelukkig lokten de ouders het jong enige tijd later naar de andere kant van de weg, waar ze in elk geval wat meer groen toen hun beschikking hadden, hoewel nog steeds niet ideaal. Enfin, het jong was ‘gered’ en inmiddels weer bijna droog. Maar ja, hoe het verder is gelopen? Geen idee, vanochtend taal noch teken van dit gezinnetje.. Ik geloof echter maar al te graag dat ze ergens een veilig heenkomen hebben gevonden. Tegelijkertijd vraag ik me wel af wat de overlevingsstatistieken eigenlijk zijn van deze stedelingen ….

Last night it happened again… One of the chicks from the pair of oystercatchers nesting on the rooftops here just couldn’t hold itself back and had jumped off the roof again. Apparently, it also went for a little stroll, because when we heard its parents alarming (during our evening walk), we discovered it had ended up behind the fences of the Royal Palace nearby. A Carrion Crow was already visibly delighted at the prospect of such an easy meal. We couldn’t reach it ourselves, so we quickly alerted the on-duty Royal Military Police. One of them was kind enough to fish the young bird out of the ditch with a snow shovel and, after navigating all the security gates, brought it to the palace entrance. The chick’s parents followed the man closely, loudly calling out all the while. Once outside, the chick quickly nestled under one of its parents to warm up. The problem, however, was that they had chosen a rather unfortunate spot: a tiny patch of green between a bicycle path and a roadway… So I decided to stay nearby for a while. Fortunately, the parents managed to lure the chick to the other side of the road after some time, where there was at least a bit more greenery—still far from ideal, though. Anyway, the chick was “rescued” and almost dry again. But what happened after that? No idea. This morning, there was no sign of the little family. I’d like to believe they found a safe place somewhere. Still, I do wonder what the survival statistics are like for these city dwellers…