De afgelopen dagen regende het zwartkoppen hier in het bos. Toen ik dus even tijd had maar even met de camera erop af gegaan. Je raadt het al: ze lieten zich opeens niet echt lekker meer zien. Terwijl ik op het pad stond te wachten, kreeg ik een spervuur aan flauwe opmerkingen, domme vragen en stomme opmerkingen op me afgevuurd. De tol die je moet betalen wanneer je op een druk punt gaat staan met een grote lens, althans zo lijkt het. Ik had natuurlijk beter tussen de struiken kunnen gaan staan, maar ja – er staan overal borden dat je in het broedseizoen op de paden moet blijven. Meer nog dan de ethiek in dezen, speelden mijn lichtroze joggingbroek en hagelwitte Nike Airs me parten. Enfin, met wat geduld en sociaal onwenselijk gedrag lukte het toch wat plaatjes te maken. Frisse groene bladeren, een zingende zwartkop – werd het tóch nog leuk ….

Over the last days it has been raining Blackcaps in our forest. So, when I had some spare time, I ventured out with the camera. You probably already have guessed: suddenly they didn’t how as easy. While I was waiting on the path, I was bombed with lousy jokes, stupid questions and imbecile remarks. The price you have to pay when standing on a busy point with a long lens, or so it seems. I could have of course positioned myself in the bushes, but there’s signs everywhere as to not leave the paths during breeding season. More than these ethics, my decision to stay on the path was my pink joggers and my brilliant white Nike Airs. Anyway, with some patience and antisocial behavior I managed to get some shots in the end. Fresh green leaves and a singing Blackcap – it was fun after all ….