Eén van de leuke dingen van het late voorjaar is dat je sommige soorten die hier niet broeden, tóch in (gedeeltelijk) broedkleed kunt tegenkomen. Drieteenstrandlopers behoren tot mijn favoriete soorten, maar ik had ze in ons land eigenlijk alleen in juveniel- of winterkleed gefotografeerd. Niks mis mee, dan zijn het ook prachtige vogels, maar ik was toch blij verrast toen ik er onlangs een aantal trof op Texel die al lekker op kleur waren. Omdat er niet zoveel op het strand te beleven was, behalve de Dwergsterns waarover ik eerder schreef, besloten we (Menno en ik) eerst maar een Texels biertje te gaan drinken. En toen we toch eenmaal lekker in de zon op een terrasje zaten ook direct maar wat te eten te bestellen, zo zouden we de hele avond hebben om te fotograferen. Nog een beetje naburpend van het bier en de stevige Texelse hamburger met friet liepen we een tijdje later over een inmiddels goeddeels verlaten strand met wederom verdacht weinig veren. Opeens vonden toch een groepje Drietenen in zomerkleed. Hoewel de zon nog steeds vrij hoog stond, gingen we toch maar aan de slag. Je weet het immers maar nooit, voor je het weet zijn ze weer foetsie. Een goede keuze, zo bleek achteraf, want we zouden ze na dit moment niet meer te zien krijgen tijdens ons korte verblijf. Het leukste moment was toch wel toen er eentje even bleef staan om eens lekker te happen van een kwal, die qua vorm aardig veel leek op onze burgers. Maar als ik mag kiezen .. Burp! Trouwens, het bord met ‘pas op! drijfzand‘ bij de strandopgang stond er toch niet helemaal voor niks: tijdens één van onze verplaatsingen zakte ik opeens tot mijn ene knie weg in het natte zand en verloor daarbij bijna een slipper. Pas na wat graafwerk kreeg ik ‘m weer terug. Wees gewaarschuwd dus !
One of the nice things about late Spring is that one may run into birds that do not breed here, but are already (partly) in breeding plumage. Sanderlings belong to my absolute favourites, but in The Netherlands I only had shot them in juvenile or winter plumage. Nothing wrong with that, as also dressed for winter they make for wonderful subjects, but still I was happy when I recently found a few on the island of Texel that were already pretty much coloured. Since there was not that much happening on the beach, except for the Little Terns I wrote about earlier, we (Menno and me) decided to sit down somewhere and have a beer first. And as we found ourselves seated outside in the sun, we might as well have an early dinner, so we would have the remainder of the evening for shooting. Still burping a bit from the beer and the firm Texel burger and fries, we found ourselves back on a deserted beach with again suspiciously few feathers. Suddenly however, we found a group of Sanderlings in breeding dress. Although the sun was still a little high in the sky, we started shooting. Better be sure, before you know it they disappear again. A wise decision as it turned out, since we wouldn’t see them again after this moment. The best part was when one stopped to sample a jellyfish for some time, which by the way was shaped similar to our burgers. Should I have to choose though .. Burp! A propos the old sign reading ‘beware, quicksand‘ – that wasn’t totally off the mark: when we moved from one spot to the other suddenly my right leg sunk away knee-deep in the wet sand, which almost made me loose my right flip-flop. Only after some elaborate digging I found it back. So, be warned !
