The waiting is the hardest part
Every day you see one more card
You take it on faith, you take it to the heart
The waiting is the hardest part
[Tom Petty and the Heartbreakers, 1981]
Gisteren probeerde ik een glimp van een tweedejaars Ross’ Meeuw op te vangen. Helaas was het beest net weg toen ik ter plaatste arriveerde. Wel waren er vele bekenden, dus het wachten was geen straf en best gezellig. Het zonnetje scheen en we konden alvast oefenen met een aantal Drieteenmeeuwen die wél aanwezig waren. Sommigen waren er heilig van overtuigd dat de vogel tegen de avond weer terug zou keren, maar na bijna vier uur te hebben gewacht, hield ik het voor gezien. Wachten is prima, maar er zijn grenzen. Ik had bedacht vanochtend nog even te gaan, maar was toch te laat uit bed en andere verplichting zorgden ervoor dat het er niet van kwam. Prompt werd de vogel gemeld. Dus, nadat ik alles wat ik moest doen had gedaan, toch maar weer naar de haven gereden. En zowaar: de vogel was ter plaatste. Phew ! Fototechnisch allemaal niet even fotogeniek, maar goed, wanneer tref je nou een Ross’ Meeuw? Niet zeuren dus !
Yesterday I tried to get a glimpse of a vagrant 2nd calendar year Ross’s Gull. Unfortunately the bird had just left when I arrived at the location. But, there were many birders I knew, so it was no burden waiting around. The sun was shining and we could make plenty of practice shots of a couple of Kittiwakes that did stay around. Although some were convinced that the bird would return by the end of the afternoon, after having waited for almost four hours I gave up. Waiting is okay, but there are limits. This morning I thought of checking things out again, but I woke up a little too late and other chores prevented me from going first. Of course, the bird was reported again. But, after I had done all I had to do, I drove to the harbour again. And guess what? The bird was there. Phew ! From a photographic point of view it wasn’t all that interesting, but hey, when you get the chance to see a Ross’s Gull? So, no complaining !
