Geen idee wat het is. Misschien is het Corona, misschien is het de invloed van alle vogelaars die je tegenwoordig op TV ziet, maar het is overal drukker dan ooit tevoren. Zo druk, dat natuurorganisaties zich inmiddels zorgen beginnen te maken: niks mis met natuurliefhebbers, maar ze moeten natuurlijk niet allemaal naar buiten gaan ! Ook in mijn ‘local patch’ gebeuren zaken die je toch wel even met de ogen doen knipperen. Takkelingen (van Bosuilen) blijken een enorme aantrekkingskracht uit te oefenen, en mensen komen zelfs uit het oosten van het land om deze beestjes te ‘scoren’. Best gek, want die beesten zien er natuurlijk niet uit. Daarnaast zitten ze meestal op onmogelijke plekken en kun je je camera gewoon in de tas laten. En om nou 100km te rijden voor een soort die je ook gewoon om de hoek hebt zitten… Hoewel, dan moet je zelf zoeken natuurlijk 😉 . Enfin, als ik weer zo’n groep ramptoeristen onder een boom zie staan, loop ik dus meestal maar door. Soms maak ik echter toch even een praatje, want nieuwsgierig naar waar ze nu weer helemaal vandaan zijn gekomen ben ik dan natuurlijk weer wel. Goed, fotograferen met z’n tweeën kan nog wel, maar drie is wat mij betreft vaak eigenlijk al teveel. En echt kansrijk wordt het meestal pas wanneer je alleen bent. Toen ik dus een keer zag dat er niemand in buurt was, besloot ik weer even te kijken hoe de vogels erbij zaten. Best leuk, zo bleek, dus ook maar direct een plaatje maken dan. Terwijl ik nog even stond te dubben wat de beste hoek was, hoorde ik opeens vanuit het niks het geratel van een camera. Ik schrok me de tandjes. Wat bleek: een paar meter links van me zweefde een Canon body in de lucht (daar kwam het geratel dus vandaan) met ernaast een bril. Wonderlijk toch wat zo’n ‘real tree’ camouflage tenue kan doen. Ik had de man in kwestie inderdaad totaal niet opgemerkt. Hij leek trouwens ook wel aan de boom vastgeplakt te staan, want bewegen deed hij niet zolang ik er was. Snel een een paar foto’s gemaakt en toen weer weggegaan, doodsbenauwd dat het gebied vol zou zitten met dit soort levende bosjes …. Sindsdien heb ik trouwens het omgekeerde en zie ik in elke struik of stronk een fotograaf. Daar word je ook niet echt rustiger van kan ik je vertellen …

I have no idea about the cause. Maybe it’s Covid, maybe it’s all the birders that are on television these days, but it’s more crowded that ever before outside. So crowded even, that conservation alliances are starting to get worried: nothing wrong with nature lovers, but they should of course not all go outside! Also in my ‘local patch’ things are happening that make wonder wonder. Owlets (of Tawny Owls) appear to have a huge appeal, people come over from the others side of the country to try their luck and ‘tick’ the box. Which is strange, since these young birds of course look completely ridiculous. Besides, most of the time the chick are in impossible places and there’s not need to take your camera of of your bag. And to drive 60 miles for a species that you can also find around the corner…. Although that would imply having to do the search yourself 😉 . Anyway, when I see such a group of tourists under a tree I normally simply walk on. Sometimes however I stop for a chat, since I am obviously curious where they come from. Making decent shots with two people is still doable, but three is – in my experience – in most situations already too much. The best chances you get when you are all by yourself. So, when I noticed one day that nobody was around, I decided to check how the birds were positioned. Quite nicely, so it seemed, so I decided for some shots as well. As I stood thinking what the best angle would be, I was suddenly startled by a rattling camera – which scared the living daylights out of me. What was the case: a few meters to my left I noticed a Canon camera floating in mid-air (producing the rattling), with a pair of glasses next to it. Amazing what ‘real tree’ camouflage wear can do. I hadn’t seen the guy at all. He seemed almost glued to the tree, as he didn’t move an inch as long as I was there. Quickly, I took my shots and left the place, scared that the area may be swarmed with living bushes like this…. Ever since, the opposite is the case by the way: in every bush or tree I see a photographer. No really chill …